بله بچه دارم
نظر شخصی خودمه ، تحصیلات بالا دارم و سنم هم بالای سی ساله که نگی نظر بچگانه است
من یه بچه رو به دنیا آوردم و عاشقشم و در قبالش مسئولم ولی گاهی به شدت خسته میشم هرکسی جز این بگه دروغ میگه و نقش بازی میکنه تازه با حمایت همسر و مادرم و گاهی مادرشوعرم بچه رو بزرگ کردم
ولی هرگز این فداکاری رو ندارم برای حیوان خانگی یا فرزند کسی دیگه از آسایش خودم بگذرم
بچه داری سخته ،حدود یکی ، دو سال خواب کامل به چشمت حسرت میشه ،ببین آدما توان به شب نخوابیدن رو ندارن ولی با بچه داری فردا هم نمیتونی کسر خواب رو جبران کنی
تو آینده معلوم نیست این بچه چی بشه خلف بشه یا ناخلف ،ناسپاس بشه یا خوب ،سالم باشه یا پرخاشگر
بچه شاید ضرر نداشته باشه ولی فایده ای هم نداره ۲۵ـ۳۰ سال زحمت میکشی و نهایت میره سراغ زندگی خودش تازه همون موقع هم نگرانی شغل و زندگی و عاقبت بخیر رو داری ،حتی به امید عصای پیری بچه آوردن هم اشتباهه چون اغلب این کارو نمیکنن
برا همون گفتم خوب تحقیق کن عطش و حسرتی که الان به بچه داری به انتخاب اشتباه نکشوندت همونطور که خیلیا از بهزیستی بچه میگیرن بعدش که سختی هایش رو میبینن میگردونن یا حیوان خونگی میگیرن بعد واگذار با رهاسازی میکنن
ضمنا من نه پیشنهاد دادم بیار و نه گفتم نیاز
با کسانی صحبت کن که ۲۰ـ۳۰ ساله فرزندخوانده داشتن نه اونایی که تازگیا گرفتن
البته این یه پیشنهاد دوستانه بود تصمیم با خودته