بچه دوم

به این چیزا فکر نکن عزیزم خداوند حافظ ماست 

عمر دست خداست 

ما همه محافظت شده ی خداوند هستیم 

ممکنه یکی ۲۰ سالگی بچه دارشه ولی عمرش کلا ۴۰ سال باشه یکی هم ۳۵ -۳۶ بچه بیاره و عمرش طولانی باشه

اختیار خیلی از چیزها توی این جهان از عهده ی ما خارجه 

بچه ی شما هم امسال موقعه ش بوده که به دنیا بیادش

هیچ برگی بی اذن خداوند از درخت نمیافته 

خب باشه مگه چ اتفاقی میفته؟

خیلیا رو دیدم تفاوت سنی زیادی با مادراشون دارن این عیب نیست

شما مادر باتجربه تری هستید سعی کن بجای ناراحتی و فکرای الکی اگاهی کسب کنی تا فرزند مستقلی بار بیاری ک وابستا پدر و مادر نباشه 

هیچ عیبی نداره ک توی ۳۶ سالگی باردار شدی اونم فرزند دوم رو

فک میکنی دیره

فک میکنی فرزند دوم دست پا گیره و کسی دوسش نداره و اصلا نباید میومد ولی فکرت اشتباهه عزیزم اون عزیزدردونه و هدیه خداست 

سعی کن بپذیریش و ب سن دقت نکن اون فقط یه عدده اهمیت نده 

ناراحت نباش تا نی نی استرسی نشه فقط ارامش داشته باش و سعی کن زندگیت رو شاد کنی و محیط خونه و ذهنت امن باشه

تو که باز بیداری و فکر ای تکراری میکنی به این فکر کن هفته آیندع این موقع دیگه نبنیت کنارت خوابه دلت براش ضعف میره

واسه شما هم خیلی سخته ولی واقعا بچه مدرسه ای عذابه 

یعنی از ظهر تا شب فقط درگیر تکالیف مدرسه و کادرستی و برنامه هی مدرسه ام 

شبم باید با استرس بخوابم که صبح زود پاشم واسه مدرسه بچه رو بیدارکنم 

از اونطرف این دوسالهه میخواد باهاش بازی کنم نمیتونم نمیرسم همش در حال نق زدن هست و شب هایی که بیدارمیشه و نمیخوابه دیگه قشنگ کار درمیاد

همسرمم از صبح سرکاره عصر یا غروب میاد خسته س 

نمیتونم انتظار زیادی ازش داشته باشم 

گاهی وقتا میگم همه چیزو ول کنم برم واقعا خسته ام از این زندگی  

چرا گلم؟ فاصله شون بیشتر باشه که خوبه 

طفلی بچم هم از پوشک گرفته شده بود هم از شیر که ورود یه مهمون جدید که نیازمند وقت و توجه هم بود بیشتر بهم اش ریخت البته بهتر شده چند روزه ولی توی چشماش غم و حسرت رو می بینم همش باید مراقب باشم روی دست و پای نی نی نیفته برا همین نی نی رو گذاشتم اتاق خواب فقط موقع شیر و پوشک میرسم به طفلی.. وقتم همش برا اولیه ولی باز راضی نیست و خیلی وقتا هم بخاطر دومی مجبورم باهاش یکم تند برخورد کنم مثلا دست یا پای نی نی رو محکم میکشه و یکم کارای خطرناک و منم دست تنهام و اولی هم کلا چسبیده بهم 

همش فکر میکنم در حقش ظلم کردیم فقط میگم خدایا بزن روی دور تند که دومی هم دو ساله بشه و اینا همبازی بشن 

نه چرا غصه بخوره بچه های الان از اصلا به پدر ومادر فکر نمیکنن از خداشون هم است کسی بهشون گیر نمیده  الان ماییم که انقدر پدر مادرامون دوست داریم وابسته هستیم  من مطمعنم پس فردا بچت به دنیا بیاد بغلش کنی به همه ی این فکرا میخندی باورکن الانم اینقدر خودتو اذیت نکن واقعا ارزشانقدر فکر کردن نداره به این فکر کن که اون طفل معصوم متوجه احوالت میشه گناه داره 

من ۲ تا بچه دارم اولی ۸ سالشه دومی ۱ سال

هر دو بچه خواست و هدیه خدا بود چون من بچه نمیخواستم

اولین بچه بدنیا اومد خیلی درگیر بودم کلنجار میرفتم ک چرا من باید بچه داری کنم چون از بچه فراری بودم اطلاعات نداشتم نمیدونستم چیکار کنم و محدود شده بودم

تازه اولی رفت پیش دبستانی ک خدا دومی رو گذاشت تو دلم ۹ ماه تمام نمیتونستم قبولش کنم هیچ حسی بهش نداشتم خیلی پذیرشش برام سخت بود از همون بارداری افسزدگی گرفتم 

چون من سر هر ۲ بارداری ویار ها و مریضی های زیادی گرفته بودم و اوضاع اصلا خوب نبود برای همین از بچه داشتن و ‌... پشیمون شده بودم

پارسال توی همین روزا بود ک من دخترم رو باردار بودم و هنوز ۲۵ روز ب زایمانم مونده بود ک بدنیا اومد

۲ ابان تولدشه 

الان ک اومده شده عزیزدردونه ما

زندگی عالی شده

هرچند خب دوتا بچه سختی داره ولی خیلی خوشحالم ک مامان ۲ تا بچه ام

از همون لحظه اول ک دیدمش عاشقش شدم دنیام دینم زندگیم نفسام شده بچه دوم 

البته جفتشون رو یک اندازه دوست دارم جفتشون نفسای منن ولی بارداریم برای دومی سخت بود و اصلا توی بارداری نمیخواستم باهاش ارتباط بگیرم اما بدنیا اومد زندگی خیلی عوض شد خیلی

منم مث شما با بارداری دوم کنار نیومدم تا لحظه اخر

همین ک بدنیا اومد شد دنیام

بنظرم شما سن زیاد واست مهم نیست 

تداخل بین بزرگ کردن دوتا بچه و سختی هاش مهمه 

من حستون رو‌متوجه میشم چون خودمم اواخر بارداریم بهش دچارشده بودم و متاسفانه از علائم افسردگی بارداری هستش

باید کنترلش کنید حتما 

سخته ولی گذراست 

دیگه چیکارمیشه کرد باید بسازیم 

همین که شاغل نیستیم خداروشکر فقط همینو میتونم بگم 

منم 36 سالگی بچه دوم رو آوردم. منم اگه برگردم به گذشته زودتر برای دومی اقدام میکردم فقط به خاطر اینکه فاصله سنی کمتری با بچه اولم داشته باشه