یه بچه ۱۱ ماهه دارم واقعا دیگه بریدم انقدر امروز گریه کرد صدای گریه هاش توی گوشم و مغزم میپیچه
فکر اینکه فردا صبح که بیدار میشم دوباره این صداهارو قزاره بشنوم و کلی حرص بخورم تو سختی باشم اذیتم میکنه واقعا خستم واقعا کم اوردم
خدا حفظش کنه برات عزیزم ❤️
چرا در این حد گریه میکنه ؟کولیک داره ؟
😢😢
بچه منم همینه و من دیگه نمیخوام هیچوقتتتت به بچه فکر کنم
سلام عزیزم حق داری واقعا بچه داری خیلی سخته و خیلی از آدم انرژی میگیره مخصوصا اگه بچه بدقلق باشه سعی کن امروز و سختی که داشتی رو از ذهنت بیرون کنی و قسمت های مثبت و قشنگ‌رو برای خودت بولد کنی مثل وقتایی که فقط با یه چیز کوچیک میخنده یا وقتایی که خوابه و با آرامشش بهت آرامش میده اون بچه نیومده که زندگیت رو بهم بریزه اومده که زندگی رو قشنگ تر کنه دوستت باشه و دلیلی برای ادامه دادن باشه اگه دوست داشتی از سختی هات بگو تا با دوستان راه حل پیدا کنیم و طی روز بچه آروم تر باشه و کمتر اذیتت کنه
منم بچم یازده ماهشه من که دیگه روانی شدم
من هنوز مادر نشدم ولی خب یه بچه رو بزرگ کردم بعد اون‌نگاهم به مادر بودن خیلی عوض شد. مامانا خیلی موجودات قدرتمندین قهرمان نیستن ذاتا پرستیدنی و الهه هستن و خب توام خیلی خفنی یه لوبیا کوچولو رو توی وجودت بزرگ کردی یه آدم یه انسان به دنیا آوردیش و حالا داری تربیتش میکنی و پرورشش میدی با مدل خودت با فرهنگ خودت با زبون خودت....
ممنون از حرفهای آرامش بخشت
ببین تو خونه که دائما حوصلش سر میره مدام غر میزنه با اسباب بازیاش فقط دو دقیقه بازی میکنه بعد همش حوصلش سر میره و گریه میکنه من همه کار میکنم ولی دیگه واقعا کم میارم نمیدونم چکار کنم فقط بعدازظهرا میبرمش پارک
مدام به باباش مثل چسب چسبیده و کلافش کرده
بقل هیشکی هم نمیره احساس غریبی میکنه و چسبیده فقط به من و باباش خستمون کرده
من واقعاااااا دیگه کم آوردم صدای گریه هاش رو مهمه واقعا از کوره در میرم بعضی وقتا
وای عزیزم واقعا میفهمم بچه ها به شدت انرژی دارن و ما بزرگ ترا در برابرشون خیلی ضعیفیم تو این مورد تا میتونی باهاش بازی هایی بکن که فعالیت بدنی و ذهنی داشته و خسته بشه اگه راه میره مثلا یه بازی طراحی کن که بره وسیله رو بیاره برات بعد تشویقش کن و بازی رو تکرار کن تا خسته بشه چون انرژیشون تخلیه نمیشه حوصلشون سر میره و غر میزنن و اذیت میکنن باید ببینی چه کاری رو دوست داره و با همون کار انرژیش رو تخلیه کنی
من از چت جی پی تی برات کمک گرفتم‌امیدوارم‌مفید باشه
آره کاملاً قابل درکه 😔
چیزی که دوستت داره تجربه میکنه خیلی از مامان‌باباها وقتی بچه حدود یک‌سالگی داره، تجربه میکنن. این مرحله واقعاً سخته ولی موقتیه — و دلایلش هم معمولاً طبیعی‌ان، نه اینکه بچه «بدقلق» شده باشه.
بذار برات تحلیلش کنم تا بتونی به دوستت کمک کنی یا حرفش رو بهتر بفهمی 👇
---
🧠 چرا اینطوری شده؟
۱. اضطراب جدایی (Trennungsangst)
بچه‌ها حدود ۸ تا ۱۸ ماهگی تازه می‌فهمن «مامان و بابا جدا از خودشون هستن» و می‌ترسن نکنه برنگردن.
به همین خاطر بهشون می‌چسبن، نمی‌خوان کسی بغلشون کنه و وقتی مامان یا بابا از جلوی چشمشون میره، احساس ناامنی میکنن.
۲. نیاز شدید به تحریک و تنوع
مغز بچه توی این سن خیلی سریع رشد میکنه. اسباب‌بازی‌های تکراری براش کسل‌کننده‌ان. چون تازه کنجکاویش فعال شده ولی هنوز نمی‌تونه خودش تنهایی بازی کنه.
۳. وابستگی عاطفی و الگوی آرامش
وقتی خسته، گرسنه یا حتی بی‌حوصله‌ست، دنبال امن‌ترین پناه می‌گرده: یعنی مامان یا بابا.
---
💡 چی می‌تونه کمک کنه؟
۱. روتین روزانه بسازه
مثلاً هر روز ساعت مشخصی بازی، غذا، چرت، پارک و حموم. بچه با پیش‌بینی آرام میگیره و کمتر بی‌قراری میکنه.
2. بازی‌های کوتاه و ساده با مشارکت بزرگ‌ترها
چون هنوز خودش بلد نیست تنهایی سرگرم بشه، بازی‌هایی مثل "کوکو" (پنهان شدن صورت)، "توپ قل دادن"، "صدا درآوردن از وسایل آشپزخانه" یا بازی با آینه خیلی جذابه.
3. زمان‌های کوتاه جدایی تمرینی
مامان مثلاً بگه: "الان میرم آب بیارم و برمی‌گردم." و واقعاً بعد چند ثانیه برگرده. کم‌کم بچه یاد میگیره مامانش همیشه برمی‌گرده.
4. محیط تازه ولی امن
فقط پارک نه — حتی یه اتاق جدید، دیدن بچه‌های دیگه یا بردنش فروشگاه می‌تونه تنوع بده.
5. مراقبت از خود والدین
اگه مامان خسته باشه، گریه‌ی بچه بیشتر فشار میاره. باید خودش استراحت کنه، حتی ۱۵ دقیقه وقت شخصی در روز خیلی کمک میکنه.
---
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
