من باشم نمیدم خودش بره خونه بخره مگه چیزی رو که هدیه میدن باید پس بگیرن بیخوده
من ی گوهی خوردم طلاهامو دادم خونه را به نام من کرد حالا روزی 700 بار میگه خونه به نامت زدم😐تامیگم طلام قشنگ بودن فلان بودن میگه خونه به نامت زدم خلاصه ما رو نموده
نمیخره
خانوادشم عادت ندارن چیزی به نام زن کنن
دلم از این میسوزه که شاغلم و کار میکنم و خرج خودمو میدم
انگار کلفت مفت گرفتن
کار بیرون مار خونه با خودمه
از طرفی دوست ندارم بدم و از طرفی به غرورم برخورده و دوس دارم بندازم جلوش و دیگه بهش محل سگم ندم
ببین بنظر من اسی نباید طلاش رو بده..
باید ببره با یه طلای دیگه تعویض کنه..
فاکتور جدید بگیره..
بذاره بانک
و تمااااام...
چه معنی میده که بخواد بده بابت خونه‌‌ای که هیچ سهمی توش نداره!
که اگر داشت هم نباید طلا رو میداد...
باز هم باید از هبه بودن درش بیاره...
فاکتورها رو داشته باشه...
عکس بگیره...
بعد اونوطلای تعویضی رو بفروشه
پول بره به حساب خودش، از حساب خودش بده به فروشنده و به نامش بخوره..
وگرنه بعدها همون خونه هم شوهره میتونه ازش بگیره...
زتدگی مشترکه دعوا که نیست تو خودت راضی میشی مثلا با پول خودت برا شوهرت طلا یا کادو بگیری وقتی کارت لنگ‌بود چیزایی که تو با پول خریدی رو بهت نده در صورت نیاز ؟نمیدونم حقو به کی بدم ولی دیگه اون مال برا خانمه همونجور که بعد طلاق خانم‌میتونه جهیزیه اشو ببره آقا ام‌میتونه طلاشو پس بگیره
برای جدا شدن نیاز به پول داره...
(اگر روزی اتفاق بیوفته)، میفروشه و خرج میکنه!
جدا هم نخواد بشه، شوهره بمیره، ایشون از خونه نهااااایت یک چهارم ارث ببره اگر اونم بچه نداشته باشه...
بعد شما نقد شوندگی خونه با طلا رو یکی میدونی؟!
ایشون باید یه پشتوانه داشته باشه، پشتوانه اش هم طلاهاش و پس اندازشه
