۴۲ سالمه.هنوزم میتونم بچه دار شم.خوشکل و خوش هیکلم! خونه و ماشین هم به نام خودم خریدم.یه وقتایی که خیلی ناراحت میشم فکر مکنم تنها تنبیهش همینه که قدر منو ندونست.و اینکه خواهر و مادرش پا روی حق میزارن و واقعیت ها رو کتمان میکنن خیلی میسوزونتم.مادرش میگه نازایی از تو بوده چون خواهرتم نازایی داشته!حالا این خواهر من دوتا بچه داره و یکبارم به خود ما جنبن اهدا کرده!!
یه هفته رفتم قهر فرداش مادرش زنگ زده به مادرم میگه نصیحتش کن!انگار من تقصیری داشتم!مامانم همه صحبتها اهاش کرد اونم گفت باشه پولشو میدبم ولی تا بک هفته دبگهه خبرب نشد و گفتند گیر کارهای قانونی هستیم اخرشم همون جزیی که اضاف اومده بود دادند و حاضر نشدند از پس انداز خودشون پول شوهر من بدهند.با پول شوهر من خونه خریدند!
یک هفته که خونه مادرم بودم دبدم ابنجوری نمیشه اونم تو خونه لم داده راحت.گفنم پاشم برم خونه مادرشوهر بگم میخوتم اینجا بمونم خونه خودم بدم اجاره خرج رندگیم در بیاد شما هم یکسال اومدین خونه من موندبن!میخواستم بهشون فشار بیاد بدن ولی بعد از چند شب خواهر سوهر با جیغ و داد و بد و بیراه به شوهرم بیرونمون کرد.تو کفش منم کلی نمک ریخته بود!!
دیگ خرج نکن برای خونه ببین چ تصمیمی میگیره
هیچی نخر
موادغذایی وسیله هیچی
غذا هم خواست بگو چیزی نداریم بپزم
بچتو یجور سیر کن ببین بهش فشار بیاد فکری میکنه
چ کار احمقانه ای
حتی اگ نیازم نداشتین باید میگرفت چون حقش بود
تو بخشیدنش حق نداشت تنها تصمیم بگیره
میری قهر؟؟؟؟از خونه خودت میری بیرون؟؟؟؟کسی ک باید از خونه بره بیرون شما نیستیااااااااا
پول نخواه
بگو خونه ای ک خریدن بزنن ب نام خودت یا بچت با هیچکسم کل کل نکن در کمال آرامش انجام بده
موقع سند زدن با یه وکیل مشورت کن نپیچوننت
