مستاجری رو تررجیح میدم
همیشه بخاطر بدبودن هانواده شوهر نیست من دپست دارم برا خودم باشم هرطور دپست دارم زندگی کنم
عزیزم مگه چند سال آدم قراره زندگی کنه چند سال قراره جوون بمونه که اونم بگذره به جمع کردن پول اونم نزدیک خانواده ی همسر
والا من الان ماهی هشت میلیون کرایه میدم مجبورم از پوشاکم خودرو خوراکم تفریح ام بگذرم اما اعصابم آرومه سه سال نزدیک بودم به همه چی گیر میدادن آخر سر هم که مادر شوهرم اومد تو خونه ام اونم بدون اجازه گفت خونه مال منه گم شو بیرون من اون موقع پسرم سه ماهه بود گفتم اگه بذارم برم بچه ام اذیت میشه آخه پسرم 33هفته به دنیا اومده بود سکوت کردم اما شوهرمو تشویق کردم وام گرفتیم طلاهامو فروختم پول رهن جور کردیم اومدیم بیرون الان 4ساله مستأجر ام اما صد شرف داره به اینکه روزی ده بار بگن اگه این خونه نبود چیکار میکردین هرچند دم شوهرم هم گرم که قبول کرد چون کمتر مردی راضی به همچین کاری میشه دعا کنید خدا گره های زندگیشو باز کنه.
