دور میشم از خانواده
چقدر گریه کردم سال کنکور افسردگی سختی بدبختییی
و دلم میخواست برم دانشگاه شیراز و رشته مورد علاقه ام و همونی که میخواستم شد.
اما دلم قدر یه دنیا گرفته نمیدونم قراره چی بشه خوب یا بد!
و ترس و استرس هم قاطیشه
اینکه ممکنه ی ماه بمونم یا بیشتر یا کمتر ولی میدونم که زود به زود نمیام خونه
شیراز قشنگم قول بده همون انرژی خوبی که ازت می‌گرفتم هر بار با راه رفتن توی خیابونات تلخ نشه
دعا کنین🥲
عزیزممم🥲🫂
چه رشته ای؟
پشت کنکوری بودی؟
وای منم عاشق شیرازم . چی قبول شدی ؟ مبارکه
نه بابا نگران نباش عادت میکنی مستقلی انقد بهت میچسبه که اصلا یادت میره
تاپیک اخرم رو بخون جواب همه حرفهاته
الهی که موفق باشی گلم
پسر منم پس فردا میره.دلم گرفته از الان😔
وای نگو شیراز عالی.من شیراز درس خوندم.یعنی دوست دارم هزار بار برگردم عقب برم با دانشگاه شیراز.اولش همه اینطورین.بعد ی ماه اینقد عاشقش میشی که دوست نداری اصلا بری خونه
ای خدا یاد خودم افتادم سال ۹۲ کنکور دادم و افتادم تهران انقدر گریه میکردم چرا تهران آوردم چون اون سالها جو خیلی بد بود بین مردم میگفتن دخترای که بره تهران درس بخونه یا معتاد میشه یا فراری😂😂 من تا چند هفته شبا زیر پتو فقط گریه میکردم که مبادا معتاد شدم یا فراری الان بهترین خاطراتم واسه همون موقع هاست
یه روزی بخاطر استرس وترس نرفتم ...الان مثل چی پشیمونم
جووری اززندگی عقبم که اگه زمان برمیگشت عقب میرفتم خوابگاه سالی یبارم نمیومدم خونمون
اسی فقط تو دوران دانشگاه خاطره بساز اگه نامزد داری اسی تو خوابگاه باهاش بحث نکن که خیلی خاطره ی بدی میشه به خصوص تو شهر غریبی اگرم نامزد نداری با هیچ پسری تو دوران دانشگاه دوست نشو تا میتونی دوست پیدا کن برو بگرد بچرخ و کیف کن
