یادمه کلاس دوم سوم بودم یه بازی جدید تو تبلتم نصب کرده بودم.برای ورود به بازی باید سنم رو وارد میکردم منم برا اینکه بازی فکر کنم بزرگم سنم رو زدم ۱۶ و با خودم گفتم کاش زود ۱۶ سالم شه نوجوون شم اونا خیلی باحالن
ولی الان که نوجوون شدم و اخرای نوجوونیم فهمیدم اصلااا اونجوری نیست دوران نوجوونی نسبت به دوران کودکی خیلییی چندش تر و بدتره و در کل بنظرم چندش ترین دوران زندگی هر آدمیه.واسه همبن میدونم بزرگ شدن هم همینه الان خیلیی از همسن هام سعی مبکنن خودشون رو بزرگ نشون بدن سعی میکنن خودشون رو بین بزرگا چا بدن ولی از کجا مطمئنن که بزرگ شدن بهتر از دوران نوجوونیه؟؟من مطمئنم وقتی ۱۸ رو رد کنم دلم برای این روزا و روزای نوجوونی تنگ میشه از خیلییییا پرسیدم و همه به شدت دلتنگ دوران نوجوونی بودن و پشیمون بودن از اینکه تو اون دوران آرزوشون این بود که زود به سن قانونی برسن واسه همبن من از بزرگ شدن خوشم نمیاد واسه همین حاضرم بمیرم خودکشی کنم ولی اون روزی رو نبینم که دلم برای این روزای نوجوونیم تنگ شه
ببخشین یکم پرحرفی کردم💔ولی این متنو من حین اشک ریختن نوشتم🫠