دوستان من حدود 7 ساله دارم کار میکنم
اون چیزی ک از کار تو تصورم بود با چیزی ک حس کردم دنیا فرق داشت
تو این 7 سال با خیلی ادم های سمی کار کردم خیلی اذیت شدم
روح م خسته شده و علاقه ندارم
از یک طرف تابستون بهار زمستون پاییز باید برم
از صبح تا عصر
نه حس میکنم صبح چیه
نه حس میکنم ظهر چی
نه حس میکنم عصر چیه
همش ارباب رجوع سرو کله زدن
همش کار با ادمهای خودخواه
شغلم نمیتونم عوض کنم
نمیدونم از کار بیام بیرون یا بمونم
میترسم بعدا پشیمون بشم
بنظرتون چی کنم از این حال و هوا در بیام
پیشرفت مالی داشتی؟
تعطیلی داری؟
اگر نیاز مالی نداری اصلا نمون
هرررررچی هم باشه از کار تکراری و بی حقوق خونه که اخرم همه ازت طلبکار باشن بهتره اقلا یه حقوقی داری .
من متنفرم از کار بیرون .خودمو راحت کردم وقتی نیاز مالی نداریم چرا کار کنیم
تا آخر شاغل بودن
عزیزم کارمند بودن همینه دیگه هیچوقت تعطیلی ندارن شنبه تا چهارشنبه و یه جاهایی شنبه تا پنجشنبه سرکار هستن صبح تا عصر
باشگاه برو
بشین دو دو تا چهار تا کن، خوبیها و بدیهای شغلتو حساب کن، ببین کدوم وزنش بیشتره
چرا نمیتونی بیای بیرون بیا بیرون برو با آدمای جدید با فرکانس بالا کار کن اینا انرژی خوارن
شاغل بودن
شغل داشتن فقط برای نیاز مالی نیست کار بهترین تفریح هست
حقوقت بستگی داره اگه خیلی بالاست و مزایا داره ارزش داره بمونه
من دقیقا بعد از ۷ سال کار استعفا دادم
دقیقا حال روحی شمارو داشتم
وقتی خدا بهم بچه داد استعفا دادم. اما اگه بچه نمی‌داد کارمو ادامه میدادم. حقوقم زیاد بود و پرستیژ اجتماعی بالایی داشت
اما همکاران بشدت اذیت کن بودن
منم دقیقا تو همین وضعیتم
خانه داری و شاغل بودن هر کدوم بدیها و خوبیهای خودش دارن اگر بچه نداشته باشی شاغلی بهتره به هر حال همه شغلها چالش خودش داره ولی اگر بچه دار بشی خانه داری بهتره
