داستان من از یه کوچه‌ی بن‌بست شروع میشه. نه از اون کوچه‌های شلوغ و پررفت‌وآمد. کوچه‌ای که خونه‌ی مادربزرگمه، کلاً هفت هشت تا خونه‌ی دو سه طبقه بیشتر نیست و آخرش می‌خوره به دیوار.
همین‌جا، دو ساله که قلب من قفل شده روی یه نفر. دو سال! اوایل فقط یه کراش بود، از اونا که با دیدنش یه لحظه نفست بند میاد و زود می‌گذره. ولی تازگیا حسم خیلی قوی شده طوری که مدام بهش فکر میکنم
اگه با یه همچین خط قوی ای نویسنده بشی من طرفدارت میشم
و من هم آذر ماهی ، چهرم ترکیبی از پدر و مادرمه ، بینیم مثل مامانم انگار عمله ،چشمام درشته مثل مامانم، ابروهامم پره مثل بابام ، نمیدونم میدونید یا نه ولی آذر ماهی و شهریور ماهی رو خیلی باهم شیپ میکنن و از یک خو میدونن ، من هم ۱۸ سالمه و درسم خیلی خوبه و تمام فکر و ذکرم باید کنکور باشه اما . . .
اون ۲۲ سالشه شهریور ماهی و معلم رسمیه آموزش پرورشه و مثل خونواده ما وضعشون رو به بالاست ، ۸۰ درصد فامیل ما هم معلمن، مامانم، خاله‌هام... این خودش انگار یه نخ نامرئی بین ما کشیده. چشم و ابرو مشکیه، اگه درست بگم قدش فک کنم ۱۷۶ ۱۷۷ ایناست، ولی انقدر خوشگله و کاریزماتیک که قدش اصلاً به چشم نمیاد. ماشینم داره، یعنی کلاً پسر مرتب و آینده‌داریه.
هستید بقیشوووو بزارممم؟
