خیلی بهش فکر کردم تهش به این نتیجه رسیدم که مغز ما ادما مثل یک بچه مودب و منطقی میمونه ، درست و غلط رو نشون میده ولی اصراری روی حرفش نمیکنه
ولی دل اینطوری نیست ، مثل یه بچه لوس و شیطونه که تا به خواسته اش نرسه دست از جیغ و گریه بر نمیداره ، انقدر گریه میکنه تا دیوونه ات میکنه تهش مجبور میشی به خاطر قطع شدن صداش غرور و آرامشت رو زیر پا بذاری
تو میدونی کدوم راه درسته ولی به خاطر همون بچه لوس نمیتونی بیخیال راه اشتباه بشی
نظر شما چیه ؟
شاید خیلیا با حرفم مخالف باشن ولی من از تربیت غلط خانواده ایرانی میدونمش
بهش میگن دعوای بین اید و سوپر ایگو
من که عمرم به حرف عقلم گوش دادم چاره ای نبود وقتی چند نفر امید شون به تو نمیشه با دل تصمیم گرفت ولی خوش به حال اونایی که دلشون لج باز
بنظر من بیشتر کشور های جهان سوم اینطوری هستند
کشور های پیشرفته دنبال عقل و منطق و علم بودند و هستند
علاوه بر بی محبتی ک درسته یه دلیل دیگه هم هست
هیچوقت نگفتن اگه به کسی حسی داشتی باید چطور رفتار کنی و نگفتن ک اون زود گذره ، پایداره یا چی!!
فقط اگه حرف از علاقه میشده به دختر میگفتن خاک بر سرت بی حیا ببند دهنتو آبرومونو میبری
به پسر هم میگفتن اگه دوسش داری برو خواستگاری بگیرش
هیچوقت این مسائل ریشه یابی نشده!!!
شیطان هم همینو گفت : من به آدم سجده نمی کنم ولی بهترین عبادت ها را برایت می کنم.
خداوند هم گفت : اونطور که من می‌گویم انجام بده نه اونطور که دلت می‌خواهد.
