من خیلی تنهاش گذاشتم ،مثلا تو دوران کرونا کلاس اولش با شروع کرونا بود من میرفتم مدرسه اون تو خونه میموند
ولی شبا که میخوابه من دلم میسوزه براش
حس میکنم چقدر بده که اینقدر زود بچه از مادرش داره جدا میشه
کاش بخورمش دوباره بره تو شکمم😅😅❤️❤️
من یه عشق عجیبی به دخترم دارم، یه طور خاصی که به نظرم اصلا ربطی به حس مادری نداره، هنوزم بعد از ۱۱ سال گاهی از دیدنش تعجب میکنم که چقدر عجیبه این موجود! و چقدر عجیب تر که من ساختمش! یه انسان رو!
اما هر روز که مستقل تر میشه هم برام زیباست و هم گاهی دردناک
ولی بعد میبینم انگار ما ننه باباها هم لازم داریم بچه مستقل شه و اینطوری برای خودمون وقت پیدا میکنیم و کمی از نقش ننه بابا بودن در میاییم و میشیم یه آدم عادی که واقعا حس خوبیه و نباید بابتش عذاب وجدان داشت
اره درست میگی ،
بنظرم فقط اولش سخته،
بعد عادی میشه،
اتفاقا ماهم همینطور ،یادمه همیشه منو شوهرم یک ساعت می‌نشستیم بالا سر دخترم میگفتیم چقدر کوچولوعه گناه داره دستاش چقدر کوچولوعه چرا اینقدر سرش کوچیکه
نکنه مشکلی داشته باشه نتونه به ما بگه زبون بسته،😅❤️
اینقدر بچه خوبی بود از روز اول بدنیا اومدنش منو اسیر خودش کرد من هیچ وقت نمیدونم بی خوابی شبانه مادر یعنی چی ،
فداش بشم الهی امیدوارم همه بچه ها خوشبخت باشن تو زندگیشون بچه منم همینطور 😍🥰
