من زیاد از علم سر رشته ای ندارم
فقط این را به تجربه فهمیدم که خیلی چیزها در حال چرخش هست،
یک دوره دختر وپسرها رها میشن وبه گناه می افتند وعذاب میکشن،
بچه های دوره بعدی چون از همون پدر ومادر عذاب کشیده هستند ونمی خوان بچه ها عذاب بکشن،بهتر تربیت میشن، و بچه ها ،یک کم نرمال تر میشن.
دوباره بچه ها ، چون از پدر ومادرهایی که زندگی نرمالی داشتند به دنیا میان و نمیدونند که تربیت تاثیر داره.، کاری ندارند به ادب کردن بچه ها،و به تکرار بچه ها را آزاد میگذارند تا به گناه می افتند واین چرخه ادامه پیدا میکنه.
واین میشه که هر دوره به دوره های بعدی یا خوب میگه یا بد ،بسته به شرایطی که توش بودن
کاش مشکلات به طور اساسی حل بشه تا هر دوره این مسئله تکراری تربیت خانواده تو سر هم زده نشه.
نمیگم تربیت خانواده بده، ولی ترببت کلی جامعه مهم تره تا اگر تو یک دوره ای پدر ومادرها هم سهل انگاری داشتند ،جامعه بازدارنده باشه و همه سربلند باشند.
منظورم این هست شرایط گناه در جامعه کم بشه وبا توجه به اینکه رشد فکری و بلوغ افراد متفاوته،زمینه هایی برای فاصله گرفتن از گناه وجود داشته باشه تا هیچکس متضرر نشه.
قوانین خوبه ولی قوانین باید طبق همه افراد با هوش متفاوت ،قابلیت اجرایی داشته باشه.
مقایسه نکردم و مثال زدم. الآنم هستن سن پایین ک ازدواج میکنند و توانا هستن ولی شما نمیشناسی که مثال بزنم. حضرت رو همه میشناسن و اون یک مثال بود... معلوماتم بالاست ولی ادعا م اندازه شما نیست، همچنان خودم رو کوچک میبینم نه مثل شما که چهار تا کتاب روانشناسی خوندی و پر از ادعایی و اومدی همه رو نقد و بررسی میکنی که در چه سنی باید دیگران ازدواج کنم چون شما اون سن رو تأیید میکنی . من کل حرفم اینه در مورد تصمیمات و اعمال دیگران نظر ندیم.هر کس صلاح کار خودش رو می‌دونه ولی شما چون چهار تا کتاب خوندی پر مدعا شدی .. ببخشید اگر تند حرف زدم . ولی هر چی با متانت گفتم نامفهوم بود و منظورم رو نتونستم برسونم، در هر حال تلاشم رو کردم.
متاسفانه شما مثل تافته جدا بافته عمل میکنی توی کل تاپیک اکثر کامنت ها با شما مخالف بودن به شما باشه که میگی دختر ۵ ساله عقلش به اندازه دختر ۱۵ ساله میکشه پس باید ازدواج کنه بله کتاب خوندم معلومات اضافه شه که دیگران رو آگاه کنم وگرنه علم بدون ثمر و سود رسوندن به مردم به چه دردی میخوره؟؟ روانشناس باید با جامعه تعامل داشته باشه.
در نهایت ربطی نداره ازدواج زیر سن قانونی تو اکثر کشور های جهان جرمه . من مردم رو مقصر ندونستم خواستم آکاهشون کنم که ازدواج تو سن پایین خودش یک نوع آسیب اجتماعیه الان ۱۰۰ سال پیش نیست اکثر مادر ها تحصیل کردن و نوزاد هاشون رو درست پرورش میدن اینجوری یه دختر ۱۲ ساله هنوز کلاس شیشه ازدواج کنه کی درس بخونه و پیشرفت کنه که بتونه بچه های خوبی تحویل جامعه بده؟؟
شاید ذهنیت شما از دوست پسر با ذهنیت من از دوست پسر متفاوت باشه. زمان ما حق نداشتیم با دوست پسر حتی لب بریم. اما الان دوست پسر مثل شوهر شده براتون و هرکاری باهاش میکنین. شاید به این دلیل میگی 13ساله آسیب میبینه.
ببینید الان متاسفانه دوس پسر دوس دختر باهم دقیقا مثل زن و شوهرها شدن و رابطه جنسی هم دارن باهم. اما زمان ما دوست پسر داشتن، فقط در حد اس ام اس و تماس و گاهی هم بیرون رفتن بود و دخترایی که خونه طرف میرفتن، با انگشت نشونش میدادن. منظور من از دوست پسر داشتنه یه دختر 14 15 ساله، در حد همون اس ام اس و بیرون رفتنه و این کاملا اوکیه و ایرادی نداره که هیچ، خیلیم خوبه. بخاطر همین میگم الان چون جامعه به فساد کشیده شده، به جای محدود کردن دختر نوجوان، باید باهاش دوست بشیم تا همه حرفاشو بهمون بگه و با نظارت ما، دوست پسر داشته باشه. چون اگه محدودش کنی، میره مخفیانه هرکاری میکنه..
شاید یه قسمت از حرف شما درست باشه.ولی متاسفانه شرایط طوری شده که این مدل رابطه ها اکثرا با عاقبتی نافرجام برا دخترامون تموم میشه.مسائل روحی روانی یه طرف،آبرویی که رفته یه طرف،صدمات جسمی که بعضا به دختر خانوما وارد میشه یه طرف،ومتاسفانه گاهی به قیمت جونشون تموم میشه.
ببینید خیلی باید حواسمون جمع باشه که همزمان که مقداری آزادی به بچه‌ها میدیم به همون میزان هم ازشون مراقبت کنیم
.
استغفرالله
خب دیگه این وظیفه پدر مادره که این سختی رو به جون بخره که هم آزادی بچه حفظ بشه و هم ازش مراقبت کنه. به نظرم این تنبلی و خودخواهی اون پدر مادرو نشون میده که با محدود کردن بچه بخوان ازش محافظت کنن. اگه سختشونه، اصلا نباید بچه دار بشن. مسئولیت پذیر باید بود و یه مسئله دیگه این که نباید دختر رو مظهر آبروی خانواده دونست. و اینم باید قبول کنیم که هرچقدرم محافظت کنیم ازش، ولی بازم یه جاهایی زخم میزنن بهش و این کاملا طبیعیه. دنیا همینه. الان ما ایزوله نگهش داریم، پس فردا میره توی زندگی مشترک زخمی میشه. تا آخر عمر که ما پیشش نیستیم. پس چه بهتر که زیر نظر ما بیوفته زمین و بلند بشه و یاد بگیره زندگی کردن رو.
آزادی و محدودیت کد و حدود خودش رو داره.وصد در صد وظیفه ی پدر چ مادر هست که حواسشون باشه.البته که در این بین نقش خود بچه‌ها خیلی مهم تر است.
ولی متاسفانه پدر و مادرای الان ازون ور بوم افتادن و کلا بچه رو رها کردن.بچه با هر چیزی نباید خوش باشه.هر چیزی رو نباید تجربه کنه.میزان کشش افراد فرق داره.نحوه ی کنش افراد فرق داره.
