حوصله ندارم باهاش چونه بزنم، خیلی عصبیم می کنه، هر روز یه چیزی می گه، من همیشه کفش اسپرت می پوشم اصلا سالیان ساله که کفش پاشنه و لژدار نپوشیدم، بهم می گه کفشت تق تق می کنه. گوشیم ویبره اش هم خاموش بود زنگش هم خاموش بود، زنگ خورد رفتم بیرون جواب بدم، می گه چرا تند می ری بیرون. اصلا حالم از عقده بازی هاش به هم می خوره . من هم مدرسه پسرم دوره و مجبورم برم یه جایی تا ظهر، کارم هم ترجمه و برنامه نویسیه و نیاز به یه محیط دارم. هیچی دیگه، از امروز به بعد مجبورم تا ظهر توی یک پارک بمونم که پریز برق داره و بتونم کارهام و انجام بدم. پولم هم ازش نگرفتم گفتم پولم هم نگه دار خرج اعصابت کن که هر روز یه گیری ندی.
تازه جالبه که کلا دو نفر دیگه توی کتابخونه بودن و من هم ته ته کتابخونه می شینم از اول مهر تا الان اصلا کسی هم پهلوم نبود.
با اجازه استاتر میشه لطفا بیای تاپیک آخرم
نه حق نداره با این دستور و لحن بگه می‌تونه آروم بگه دفعه بعد این کار رو نکن
ولی جای تو بودم دیگه نمیکشیدم تاادمایی اشغالی مثل این اینطور برام شاه و شونه نکشن
من فقط تو خونه سیگار میکشم بیرون اصلا نمیکشم
نمیدونم بعضیا چرا درست نمیخونن!
میگه تو کتابخونه نکشیده!!!!! باز ی عده میگن حق نداشتی بکشی اونجا
ببین ادم هیچ وقت نباید خودش رو جای کس دیگه بگذاره.
اگه بخوام خلاصه بهت بگم اینه که پسر با استعدادی دارم، که از سه سالگی فهمیدم اتیسمه، اتیسم فقطدر حد این که نمی تونه با کسی ارتباط و تعامل بگیره. ولی به شدت باهوشه، الان کلاس اول هست، ولی به خاطر این که ارتباط نداره، مجبوره بره مدرسه اتسیم. و من عصرها باهاش دروس کلاس اول را باهاش کار می کنم و توی مدرسه اتیسم بیشتر روی مهارت های ارتباطی و حسی و ... کار می کنن.
به هیچ کس این رو نگفتم، حتی اتیسم بودنش را نگفتم، هیچ کس همراهم نیست، تنهای تنها هستم. پدرش هم هست، ولی خوب بیشتر بار روی دوش من هست.
وقتی که فکر می کنم بچم این قدر استعداد داره، ولی توی این مدرسه داره حروم میشه، هرکاری می کنم که اروم بشم، مثل این که معلم خصوصی داره عصرها که درس های اول رو باهاش کار کنه. و زبان و موسیقی، یا هرکاری دیگه، مثلا صبح ها باشگاه پیلاتس برم، کار کنم ترجمه کنم، برنامه نویسی کنم خودم رو پیشرفت بدم، کتاب بخونم یا هرچی، ولی بعضی وقتا تنها چیزی که آروم می کنه همین یکی دو نخ سیگار هست. من تا دو سال پیش که کارد به استخونم نرسیده بود، حتی یک قرص ارام بخش نمی خوردم، الان فقط با قرص خواب می تونم بخوابم، الان به خاطر این شرایط، شب تا صبح مجبور هستم کار کنم. این خلاصه چیزی بود که گفتم ولی می دونم شاید هم توجیهه برای سیگار کشیدن. زیاد هم نیست، شاید روزی یکی نهایتا دو دونه.
درک میکنم عزیزم شرایط سختیه ولی من از نوع رفتار و حرف زدنتون متوجه خانوم بودن و متشخص بودن شما شدم
اولا واقعا به نظر من سیگار کشیدن اتفاق بدی نیست و کسی حق نداره شمارو به این خاطر قضاوت کنه یا به شما توهینی کنه
و این نوع رفتار اون خانم درک پایینش رو نشون میده
که احساس میکنم بیشتر از بیشعوری اون آدمه چون اصلا حقی ندارن توی محیط عمومی که اون اونجا کار میکنه بخواد الکی به کسی گیر بده
ولی شما سعی کن با یک تراپیست حتما صحبت کنی واقعا مشکلات که زیاد بشه بدن و روح آدمی کم می یاره من خودم این اتفاق برام افتاده و الان مریضم
ولی رفتار اون خانم هیچ توجیحی جز بیشعور بودنش نداره و آفرین به شما که با توجه به این فشار ها آنقدر خانومانه رفتار کردی با اون بیشعور
