عروسیمون رو گرفتیم از اون دوران اعصاب خورد کن نسبتا راحت شدم ولیی همش کار هایی ک تا الان کردن باهام رو یادم میاد و خیلی ناراحت میشم ابرو ریزی هایی ک تو فامیل کردن یکدوم از مساعل و مشکلاتی ک داشتیم و بین خودمون حل نمیشد همه فامیل میدونستن ازدواجمون فامیلیه برا کوچک ترین کار تا تونستن و توان داشتن اذیتم کردن و الان توقع دارن با خانواده شوهر خوب باشم همه رنج هام و بسپرم ب فراموشی ولی هیچ وقت فراموش نمیکنم
درکت میکنم بدترین خانواده و مادر شوهرم دارم حت مامانم اینطوریه ما تقصیر گردن شوهرها الان شوهرم ب نسبت قبل عالیه ولی پدرم مثل خره
من کلا به یه تفنگ نیاز دارم با یه دونه تیر.
خووهرشوهرمو بزنم کافیه.
جاریم دوتا بچه کوچیک داره وجدانم نمیذاره به قتلش فک کنم ضمن اینکه برادرشوهرم خیلی عزیزه نمیخوام زن مرده شه🎀.
نه در عقد ونه عروسی مراسم نگرفتم.گفتم گناه دارن دستشون تنگه.خیلی احترام گذاشتم هربی احترامی کردن سکوت کردم اخرشم شدم ادم بده.حالا برعکس عروسمون کلی احترامش میزاریم کاری به کارش نداریم ولی میگه خونواده شوهرم بدن
فراموش کنی اولین نفر خودت سود میکنی
مثل اینه هر روز صبح پاشی یه خنجر با دستای خودت فرو کنی به قلبت
اونا که اگاه نیستن
حداقل خودت دلت بسوزه به خودت
اولین نفر خودت رنج میکشی
ببخشید زنی ک خجالتی و ب فکر تنگدستی خودش قربانیه بقران دختر خانمی میشناسم اینقدر سنگین و باوقار عالی درجه یک از اون خانمای عالی همه پشت سرش حرف میزنن ب خاطر ینک لاغر مردم ب خدا و پیامبرش رحم‌نمیکنن بت رحم‌کنن فق‌گرگ شو همین
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
