خب پس
ببین منم ماه پیش با یک نفر صحبت می کردم به مدت دو هفته
ولی ارتباطتمون این شکلی بود که هر یکساعت یکبار پیام می داد حالم و می پرسید مدام در حال صحبت و حرف زدن بودیم
و دلایل کاملا منطقی داشتم برای کات کردن
و با اینکه تا قبل این ادم من یک دختر سینگل بودم و به تنهایی عادت داشتم
اما الان برام برگشتن به اون دوران سینگلی و تنهایی سخته
با اینکه منطقی جدا شدم اما زندگیم به حالت پوچی رسیده
دلیلشم اینه که موقع صحبت با اون فرد در بدن شما دوپامین ترشح می شده
که خوب بدن به دوپامین اعتیاد پیدا می کنه
و الان دنبال اون دوپامینیه که وجود نداره
به خاطر همینه احستس دلتنگی می کنی در صورتی که منطقت نظر دیگه ای و نسبت بهش داره
و باید یک تایمی به خودت بدی و باهاش صحبت نکنی
عزاداری و گریه هات و داشته باشی
و بفد دنبال راهکار جایگزین برای ترشح دوپامین باشی
بدین شکل فراموشی اون فرد برات راحت تره
وقتی مدام باهاش کات و صحبت کنی
مثل معتادی هستی که قصد ترک کردن داره
اما هرسری می ره مقدار کمی مواد مصرف می کنه
که نه نیازش و برطرف می کنه
و هم از فضای ترک کردن دورش می کنه
انگاری تو برزخی که خودت خواستی گیر کردی