خانواده ام معمولین باهاشون مشکلی ندارم
بعضی وقت ها با مامانم بحثم میشه
ولی اصاا حوصله ی هیچکسو ندارم
فقط میرم توی اتاقم و در اتاقمو میبندم
کلا زمانی تنهایی مطلق خودم باشم ارامش میده بهم
ولی مامانم گاهی وقت ها گله میکنه چرا میری توی اتاقت
خب حرف مشترکی هم باهم نداریم اگع بشینم کنارش،شروع میکنه از مردم غیبت کردن و بدگویی کردن ک من متنفرم از غیبت
پس چرا دوران مدرسه هروقت درو میبستم مادرم بدو بدو می امد درو باز میکرد
حق داری
مهم اینه که با مامانت نقاط اشتراکتون رو به هم برسونین
منم همینطور
بدترین ظلمی که ی مادر میتونه در حق دخترش بکنه اینه که صمیمی نباشن
ببین این پیاممو بخون و گوش کن
عمل کن
لطفااا من ازت خواهش میکنم اشتباه من رو داری انجام میدی
با مامانت صمیمی شو همه چیزو بهش بگو سعی کن باهم صمیمی باشید راحت باشید همه حرفاتون رو بگید این درددل هایی که میایی سایت میکنی رو به مامانت بگو لطفاا
