من
الان ۱۹ سالمه وقتی میرم بیرون اظطراب اجتماعی میگیرم
نمیتونم درست صحبت کنم استرس میگیرم
دوستی هم ندارم چون محدود بودم نتونستم دوستامو نگه دارم
من دهه شصتیم محدود نبودم ولی خودم رعایت میکردم الانم راحتم ضربه های محیط بیرون و صبح عاشق شدن و شب فارغ شدن و ... را نداشتم
داداش من عین کابوس بود برام الانم میبینمش حالم بد میشه همیشه تهدید به اسیدپاچی قتل میکرد منو درحالی که ۱۳سالم بود یبارخاست منوچاقو بزنه خیلی جدی بود بقیه جلوش رو گرفتن یبارم جلوی همسایه ها کتکم زد فقط چون با دوستای دخترم رفته بودم بیرون ترسش همیشه همراهمه
من بچه بودم خیلی خیلی ازش کتک میخورم هیچوقت نمیزاشت بابام بفهمه
اگ بهش کوچک ترین جیزی میگفتم فوری میومد کتک میزد
یادمه یکبار اسمش رو کج گفتم انقدر کتک خوردم ک نگو
مامانم هیچوقت هیچی بهش نمیگه هیچوقت نمیزارن بابام بفهمه منم حق ندارم بهش بگم
بعد جالب اینه خود خانوادت بهت میگن چرا انقد منزوی چرا بیرون میری حرف نمیزنی ینی میخوام سرمو بزنم تو دیوار
منم فقط میتونم با آجیم برم بیرون
رفتم کنکور بدم یه دختره اومد پیشم شماره مو گرفت که باهاش دوست بشم ولی وقتی پیام داد بلاکش کردم چون ترسیدم بگه بریم بیرون منم که خانواده ام اینجوری...
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
