من امروز به علت فشار کاری خیلی زیاد استعفا دادم. فعلا فقط به صورت کتبی اعلام کردم که تا پایان ماه باهاشون همکاری میکنم.
حقیقتا حالم اصلا خوب نیست، چاره دیگه ای نداشتم بارها و بارها درموردش صحبت کردم واصلا رفع نشد یه جورایی به نقطه ای رسیدم که دیگه نمیتونم ادامه بدم.
درعوض مدیرم باهام قهرکرده و اصلا باهام صحبت نکرد امروز
الان احساس میکنم پشیمونم
تاحالا این حسو تجربه کردین؟ میشه از تجربیاتتون بگین
رفتار مدیرتون بچه گانه ست بنظرم
اتفاقا بهترین موقع براین صحبت هست نگید پشیمون شدید
برید صحبت و از مشکلاتتان بگید و خواسته های که دارید بگید
بگید اگه اینا حل شده حاضرم ادامه بدم
اگر پشیمونی بگو یکی از همکارا واسطه بشه یجور آشتیتون بده
مدیرت اگر ناراحت بود باید خیلی زودتر به حرفت گوش میداد در مورد رفع اون مورد آزار دهنده ای که الان مجبور شدی استعفا بدی
وای اول یه کار دیگه پیدا کن بعد بیرون بیا میتونی فردا پیشنهاد بدی یه هفته بهت مرخصی بدن بگو دیدم با یه هفته مشکلم حل میشه و نیازی به استعفا نیست یکم استراحت کن فرض کن کامل اومدی بیرون ببین حس و حالت چیه چجوریه اخه منم سر خستگی استعفا دادم اونم دوبار هیچوقت نتونستم کار به خوبی اونا پیدا کنم
تا حالا استعفا ندادم ولی همیشه تو تصمیمهایی که دو دل بودم به خودم میگم در حال حاضر درست ترین تصمیم همینه پس به خودت شک نکن
حق با شماست پشیمون نباش
با قهر و این حرفا نباید از سلامتیت و روانت سوءاستفاده بشه
جای خصوصی هستی؟
من برای فرار از شرایط بد کاریم شش ماه مرخصی بدون حقوق گرفتم....شما هم اگه امکانش رو داری مرخصی بگیر یه مدت تا اعصابت آروم بشه.
دو روز طعم استراحتو ارامش بیاد زیر دندونت خداتو شکر میکنی
من از صبح با بقال و پارچه فروش و خرازی و پیک و... درگیرم تا شب
من تو یه مرکز توانبخشی با بچه های زیر ۱۴ سال مشغول بودم . سخت بود .نمیتونستم آموزش بدم و این اذیتم می کرد و وجدانمو درگیر اومدم بیرون تو یه روز
صبر کردم تا کار خوب تری پیدا بشه . سخت بود اما گذشت
درسته الان فکر میکنی کارت اشتباهه اما چون ناامیدی . امید داشته باش و بدون الکی این کارو نکردی و خیلی سنجیدی همه چیو
به خودت زمان بده
کارت چیه
مدیر هم برات مهم نباشه اون فکر خودشه
