نه کسی بیدارم میکرد برای مدرسه رفتنم نه کسی لباس مدرسه ی برام میخرید نه کفشی نه لباس گرمی نه کسی حموم میبرد نه لباسم رو کسی میشست کتابام داخل پلاستیک حتی چسب کتابم نداشتم نه صبحانه داشتیم نه خوراکی داخل مدرسه نه برگشتم خونه نهاری هم نبود،دلم خیلی پر از عقده و حسرته
اینو همیشه با خودت تکرار کن که تو هیچ کی نیستی که به خودت اجازه بدی به بقیه راحت توهین کنی... در کمال ادب نظرتو بگو اگه نمیتونی مودب باشی پس منو ریپ نزن... من مثل تو حوصله دعوا ندارم... من مثل تو عادت ندارم یقه مردمو واسه طرز فکرشون بگیرم😊
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
همیشه با خودم میگم شاید یه همکلاسی دخترم همین طور باشه و من خبر نداشته باشم
تو لوازم تحریر و تو خورد خوراکش رعایت میکنم
خدایا «حیات» ما رو چنان قرار بده ک در « ممات»ما «مردم» اندوهگین و«هرزهگان»شادمان شوند. وهذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان! من هموطنانی در ترکیه ،سوریه،یمن،امریکا،فلسطین،عراق ،فرانسه ،لبنان و... دارم و بیگانگانی در شهرهای ایرانم 💔همین قدر تلخ💔.