بعد رفتنشون به محمدحسین پیام دادم دلم خون بود انگار رو فضام سر بودم گریه نمیکردم گفتم تموم شد بازم جواب باشه بود نفهمیدم کی رفتم ازمایش خون کی بله برون گرفتن حتی لباسم نخریدم یادمه تو اریشگاه خواهرام لباس اوردن بغلم کردن گفتن دیگع بیخیال شو باور کن شدنی نبود اون درجا زد
خوب
اونهمه کتک خوردی اخرش دوتاچال?
به خودم اومدم ۳ اردیبهشت بود سر سفره عقد حتی اون لحظه تو ذهنم گفتم چی میشد جا عماد محمدحسین بود بعدم بغض کردم قران باز کردم نور اومد خوندم دل دادم دست خدا بله
بعد اون موقع بود که تازه فهمیده بود جدی من ازدواج کردم خطمو عوض کردم از طریق دوستا مشترکم پیدا کرد زنگ زد میگفت جداشو ولی گناه یکی دیگه چی بود من تا شیش ماه هیچ حسی به عماد نداشتم خیلی سختی کشیدم که خودش داستانه
باید بپاش میموندی چون پا به پات سختی کشید
بعد شیش ماه دیگه نتونستم تو اون شهر بمونم جایی که خاطرم توش بود شیش ماه دوم خونه مادرشوهرم بودم اومدم ساری شوهرم مجبور کردم عروسی بگیره یکسال اول تا چهارماه نزاشتم بهم نزدیک بشه چون عشقی نبود ذهنم خالی نبود کارم گریه بود پشیمون بودم از مردا متنفر بودم وقتی که ازدواج کردم اومد دوباره سراغم من نمیخواستم دیگه خیلی دیر بود من انمومقع میخواستم حامی باشه تنهام نزار. خیلی بد بود اوایل ازدواجم چقد عماد اذیت کردم چقد دعوا مشاجره بحث خداروشکرررررررررر الان خوبم شوهرم مرد خوبی دوستم داره منم دوستش دارم مطمعنم دوست داشتنش واقعی اینکه چی شد این داستان زندگی گذاشتم بعد چند وقت امروز طرف پیام داد ۱۷ روز دیگه عروسیمه خوشحال میشم بیای خبرشو داشتم از دوستان شنیده بودم یکبار جدا شد این ازدواج دومش
خوشبخت بشی عزیزم چقد سخت
حالا عروسیش میری؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
