آلوده شدن انسان به گناه و پلیدیها یک روندی داره.
اول فطرت انسان، از کوچکترین گناهان بازدارندگی داره، وقتی اولین بار گناه کردی و از این مانع رد شدی، زور اون وجدان درونی کمتر میشه و بار دوم و سوم و... باز زورش کمتر و کمتر میشه و کار به جایی میرسه که جای خوب و بد برای انسان عوض میشه.
کار به جایی میرسه که انسانِ فطرتاً عفیف، از بیحیا بودن و دریدگی و هرزگی لذت میبره و از دیدن انسانهای پاک و عفیف حالش بد میشه! و سعی میکنه بقیه رو هم آلوده کنه!