درسته که چهل سالگی، در گروهبندی سنی، جزو کهنسالی به حساب نمیآد اما کسی که روند افزایش سن و کاستیهایی که طیاش به انسان وارد میآد رو انکار کنه و هرچه سنش افزوده بشه مصر و حساس باشه که جوان بدونندش، خودش آسیب میبینه و رویارویی با حقیقت خردترش میکنه!
پیری و کهنسالی ذلت و حقارتی نیست!
اگر عمرمون تو راه درستی طی شده باشه اینکه در راه تکامل اخلاقی و کمک به دیگران و... بدن خاکیمون رو فرسودیم رو میتونیم مایهی افتخار بدونیم.