باردارم خانواده همسرم برای دکترم نظر میدن

رو اسم و فامیلشون قفلی زدی انگار داری تبلیغ میکنی😅

بچه اونم هست ولی تو قراره زایمان کنی پس تو باید راحت باشی و استرس کمتری تحمل کنی 

من که میگم ول کن اعصاب خودتو خورد نکن 

اونا کوتاه نمیان تو کوتاه بیا 

داری مادر میشی سعی کن چیزایی که ارزش زیادی ندارن روت تاثیر نذارن عصبانیت نکنن 

حالا این دکتر یا اون دکتر چه اهمیتی داره 

شاید واقعاً دکتر خوبی باشه 

منم از دکترم خیلی راضی بودم ولی دکتر من توی دوتا بیمارستان کار میکرد یه بیمارستان خصوصی که به شدت قیمتاش بالا بود یکی هم بیمارستان دولتی 

من مجبور شدم دکترمو واسه زایمان عوض کنم نصف بارداریمو پیشش گذروندم 

بعدم پیش چندتا دکتر رفتم که همون جلسه اول حس خوبی ازشون نگرفتم علمشون به نظرم کافی نبود 

تهشم همکار شوهرم دکتر فامیلشونو معرفی کرد ما هم رفتیم دکتر خیلی خوبی هم بود بی نظیر بود من که شب و روز دعاش میکنم

بهشون بگو قشنگ باهاشون صحبت کن رک و پوست کنده اجازه نده دخالت کنن

باز این دکتر می‌شناسه من چی بگم که مادرشوهرم سی ساله پیش یه بیمارستان دولتی زایمان کرده خودش و پدر شوهرم دارن خودشون میکشن که حتما توهم برو همونجا تحت نظر باش و طبیعی بزا پول نده   هرچی میگم دو ساعت حداقل راه تا خونم میگن مگه چی میشه

بهانه بیار

دلیل گارد شما نسبت به پزشکی که اونا میگند چیه؟

من حس میکنم شما از قبل ازشون ناراحت هستید این مورد رو‌گفتن اذیت شدید وگرنه حرف بدی نزدند 

هر کسی تو شغل خودش تجربه هایی داره که بقیه ندارند. شاید از لجبازی بخواهید حرف خودتان را به خانواده شوهر مقدم بدونید ولی بد نیست مشورت پرستار قدیمی را ندیده نگیرید.

یه چکاپ هم پیش این دکتر برید شاید احساس خوبی پیدا کردید

 خواهرانه بهت میگم 

اینکه زندگی تو چطوری بگذره تاثیری توی حال من نداره 

ولی اینو یادت باشه 

تو نمیتونی بقیه رو تغییر بدی اونی که باید تغییر بکنه خودتی زندگی میدون جنگ نیست که هر روزش دعوا باشه 

اگه آرامش خودتو میخوای باید گذشته رو فراموش کنی باید کوتاه بیای صبوری کنی شاید حق با تو باشه ولی بخاطر حفظ زندگیت باید بگی ولش کن بیخیال 

بیخیالی هم عالمی داره 

بذار زندگی به حرف بقیه بچرخه... 

بخدا من از وقتی زندگی رو ول کردم تازه دیدم چقدر لحظات لذت بخشن 

چقدر عمر تلف کردم سر چیزای الکی چقدر زندگیم شیرین تر شد 

شاید مشکلات الانمون بیشتر از قبل باشه ولی اون موقع خوشبخت نبودم چون ذهنم آروم نبود 

ولی الان خوشبختم چون چیزای قشنگ دورمو میبینم سعی میکنم خوش حال باشم سعی میکنم عصبی نشم و جوش نیارم حتی اگه مسائل زندگی باب میل من جلو نره میگم خب نره این زندگی مشترکه حالا یه بارم به حرف شوهر پیش بره 

من اگه به جای تو بودم کوتاه می اومدم شاید چند سال پیش اگه بود بدتر از تو میکردم 

ولی الان ذهنم دیگه کشش دعوا و بحث نداره 

اینو یادت نره که تو الان یه بچه داری که مسئول آرامش روحیش هستی... 

پس تا جایی که میتونی و برات مقدوره صبر کن 

نمیوفته دختر جان کار خودتو بکن