چی بگم حق دارید. انگار بشر خلق شده برای زجر کشیدن. ممکنه این دنیا لذت هایی هم داشته باشه اما زجر و ناراحتی هاش صد برابر خوشی هاش هست. یه وقتهایی آدمی چاره ای جز تسلیم نداره. دیدید وقتی یه پرنده توی قفس به دام میفته چقدر برا رهایی تلاش میکنه و خودش رو به دیواره قفس میکوبه ولی یه وقت به این نتیجه میرسه که خودزنی نتیجه ای نداره باید صبور باشه تا ببینه چی پیش میاد. همین صبر ذره ذره وجود آدم رو میخوره اما در نهایت متوجه میشه که چاره ای جز پذیرش نیست. سخته، فوق العاده سخته
اما این انسان مظلوم و بی دفاع با گذشت زمان حالش کمی بهتر میشه.
.گاهی با خودم فکر میکنم ای کاش اصلا انسان خلق نمیشد که مجبور به تحمل این همه رنج و اندوه باشه.
غمتون خیلی سنگینه، اما خود این درد دل کردن می تونه کمی بار فکریتون رو سبک کنه.
خدایا: کسی رو که در خانه ت رو زده ناامید برنگردون🤲