تا حالا تاوان دادن کسی که عذابتون داده رو دیدین

اره . ولی ارزشی نداشت .

چون ۱۵ و ۱۶ سال از روش گذشت تا تاوان بدن 

تاوان رو از همون لحظه ها که به ادم ضربه میزنن  باید بدن .  نه سالها بعد .‌

نه والا روز به روز خوشبخت تر و سر و مر و گنده تر میشن

خیر 

طرف ۹۸ سالشه شاد و خرم هنوزم ظلم میکنه!

دیروزم اومده بود خونمون یه دعوا درست کرد و رفت

اصلا گیریم که مجازات بشه 

دیگه به حال من چه فرقی می کنه؟

اره همینه .  

اره پدرم با شوهر سابقم دست به یکی کرد

پسرمو ازم گرفتن داشتم ضجه میزدم

یه ماه از روش گذشت

برادر ناتنیم تو آتیش سوخت فوت کرد

بابام گریه میکرده که پسر دخترمو ازش گرفتم

خداهم پسرمنو ازم گرفت

نه ندیدم فکر میکنم متر و مقیاس ما آدم ها متفاوته 

برای همین منتظر تاوان دادن بقیه ایم. در حالی ک باید دو طرف رو با هم ببینیم

اره دیدم...ولی میدونی چیه خودم یجایی یه نفرو دلبسته خودم کردم و تو همین حین یه خواستگار خوب اومد برام در واقع عاشقش شدم و اون قبلیه رو ول کردم با بهانه های مختلف ردش کردم اخرشم بهش نرسیدم به بدترین نحو ازش جدام کزدن و گیر اکس خیانت کارم شدم که بی چشم و روترین ادم روی زمینه خیلیم تلاش کردم که به اکسم برنگردما ولی خونوادم کار خودشونو کردن و اونم بیخیال نشد الان یه زندگی تباه دارم خدمتتون💔

خواهرشوهر خیلی ذات خراب بود

حسود و بیشرف

کلی اذیت کرد منو

در نهایت سه تیکه طلا و پولمو اومد از خونه دزدید

واس خاطر شوهرم و پدرشوهرم دیگ پیگیر نشدم 

با خودم گفتم شاید با این طلا آروم بگیره از من بکشه بیرون

ولی بازم میبینی کرم میریزه

۲۱ سالشه زن یه پسر ۳۰ ساله شد ک دو تا زن طلاق داده

طرف رسما هیچی نداره و تو یه ده میشینن 

یارو قدش ۱۵۰ سانته و لاغر شدیدا و بابا نداره و کارگره

زنهای قبلی طرف به خاطر اینک مادرششوهرشون تو خیابون کتکشون زده فرار کردن

الان یه ساله عقد کردن

دائم درگیر هستند و صداشون میاد 

دارن تدارک عروسی میبینن ولی فک نکنم عین ادم زندگی کنن

من خیلی سعی می‌کردم خوب باشم باهاش کاری بهش نداشته باشم ولی اون حسود بود بقدری این حسادتش زیاد بود ک شماره منو داده بود به چنتا پسر ک مزاحمم بشن و شوهرم با من مشکل پیدا کنه!

زندگی همین الانش کارماس دیگ 

کارمای اذیت های منو و دزدیدن طلاهام

آره ولی کاش اینجوری تاوان نمی داد چون با تاوان دادن اون من دارم عذاب می کشم.

من درسم خیلی خوب بود، سمپادی بودم. اون موقع که من کنکور دادم  ریاضی رو بورس بود کسایی که تاپ بودن میرفتن ریاضی. من نه به خاطر ترند بودن ، به خاطر اینکه واقعا ریاضی دوس داشتم و کارای مهندسی بیشتر با روحیه ام سازگار بود رفتم سمت مهندسی.

برادرم بهم حس ناکافی بودن می داد. شما فکر کن من یه جوون پر از ذوق و شوق و رویابافی در مورد آینده بودم ولی اون بهم می گفت ته تهش بری تو یه اداره چای بریزی! یا می گفت هیچ خری نمیشی، یا می گفت تو اگه عقل داشتی الان پزشک بودی نه مهندس که عین پشکل ریخته(با عرض معذرت از همه مهندس های سایت)

بعد برای اینکه منو زجر بده دخترش رو که اون موقع ابتدایی بود خانم دکتر صدا می کرد. می گفت دخترم امیدوارم در آینده پزشک بشی و باعث سرافرازی من نه مثل عمه ات عمله بشی🥺

اینقدر تحقیرم کرد که من افسردگی گرفتم اونم توی ۲۱ سالگی در حالی که دانشجوی مهندسی بودم توی دانشگاه تهران 😭

الان دخترش ۵ ساله داره کنکور میده. همون سال اول یعنی ۱۸ سالگی تشنج کرد و افسردگی گرفت و خیلی منزوی شد و نتونست درس بخونه. من دخترش رو خیلی دوست دارم چون مثل باباش نیست ولی روزگار چرخیده و اون داره همون دارویی رو مصرف می کنه که روزی من می خوردم. داداشم میگه حتی پرستاری و مامایی هم قبول بشه خوبه پزشکی نخواستم ولی اون بچه طفل معصوم مریضه...

خودم 

دل کسی رو شکستم 

صد برابر دردایی که به اون تحمیل کردم خدا توی سرنوشتم گذاشت 

مطمئن باش تاوان هست دیر و زود داره ولی سوخت و سوز نداره