رابطهای که توی نوجوونی تجربه کردم، مجازی بود و خب اتفاقی صورت نگرفت. این رابطه انتخاب من هم نبود، چون میدونستم که هنوز بچهام. منتها اون آقا گریه میکرد و شرایط بغرنجی داشت و من هم میترسیدم که رهاش کنم.. و خب با عقاید اشتباه که اولین مرد باید شوهر آدم باشه و کم عقلیهای بچگی آینده تحصیلی و زندگیم رو به خطر انداختم و متوجه شدم که ارزشش رو نداشت. گاها فکر میکنم که باید با همین آدم ازدواج کنم چون اولین مرد زندگیم بوده
درکل ممنونم بابت راهنماییتون💕