الرّسول (صلی الله علیه و آله)- رَوَی الْبَیْهَقِیُّ فِی دَلَائِلِ النُّبُوَّهًِْ عَنْ أَبِی دُجَانَهًَْ وَ اسْمُهُ سِمَاکُ بْنُ خَرَشَهًَْ قَالَ شَکَوْتُ إِلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنِّی نِمْتُ فِی فِرَاشِی فَسَمِعْتُ صَرِیراً کَصَرِیرِ الرَّحَی وَ دَوِیّاً کَدَوِیِّ النَّحْلِ وَ لَمَعَاناً کَلَمْعِ الْبَرْقِ فَرَفَعْتُ رَأْسِی فَإِذَا أَنَا بِظِلٍّ أَسْوَدَ یَعْلُو وَ یَطُولُ بِصَحْنِ دَارِی فَمَسِسْتُ جِلْدَهُ فَإِذَا هُوَ کَجِلْدِ الْقُنْفُذِ فَرَمَی فِی وَجْهِی مِثْلَ شَرَرِ النَّارِ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله)عَامِرْ دَارَکَ یَا أَبَا دُجَانَهًَْ ثُمَّ طَلَبَ دَوَاهًًْ وَ قِرْطَاساً وَ أَمَرَ عَلِیّاً (علیه السلام) أَنْ یَکْتُبَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ هَذَا کِتَابٌ مِنْ رَسُولِ رَبِّ الْعَالَمِینَ (صلی الله علیه و آله) إِلَی مَنْ طَرَقَ الدَّارَ مِنَ الْعُمَّارِ وَ الزُّوَّارِ إِلَّا طَارِقاً یَطْرُقُ بِخَیْرٍ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ لَنَا وَ لَکُمْ فِی الْحَقِّ سَعَهًًْ فَإِنْ یَکُنْ عَاشِقاً مُولَعاً أَوْ فَاجِراً مُقْتَحِماً فَهَذَا کِتَابُ اللَّهِ یَنْطِقُ عَلَیْنَا وَ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنْسِخُ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّ رُسُلَنا یَکْتُبُونَ ما تَمْکُرُونَ اتْرُکُوا صَاحِبَ کِتَابِی هَذَا وَ انْطَلِقُوا إِلَی عَبَدَهًِْ الْأَصْنَامِ وَ إِلَی مَنْ یَزْعُمُ أَنَّ مَعَ اللهِ إِلهاً آخَرَ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ. حم لَا یُبْصِرُونَ حم عسق تَفَرَّقَ أَعْدَاءُ اللَّهِ وَ بَلَغَتْ حُجَّهًُْ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ. فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللهُ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- بیهقی در «دلائل‌النّبوهًْ» از ابودجانه که نامش سماک‌بن‌خرشه است روایت می‌کند که گفت: «من به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شکایت کردم از این‌که وقتی در بستر می‌خوابم، سوتی مانند سوت آسیاب و صدایی مانند صدای زنبور عسل می‌شنوم و درخشش نوری مانند نور رعد و برق می‌بینم [و از هول آن] از خواب بلند می‌شوم و یک چیز سیاه که بلند و دراز می‌شود و تمام محوطه خانه‌ام را می‌گیرد، می‌بینم، وقتی دست به پوستش می‌کشم گویا دست به پوست‌خارپشت می‌کشم و او چیزی مثل شعله‌های آتش به صورتم پرت می‌کند. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: ای ابادجانه! خانه‌ات را تعمیر و بازسازی کن»؛ پس پیامبر (صلی الله علیه و آله) دستور داد تا قلم و کاغذ بیاورند و به علی (علیه السلام) فرمود که بنویسد: «به نام خداوند بخشنده مهربان؛ این نامه‌ای است از فرستاده پروردگار جهانیان به کسانی که وارد این خانه شده و آسایش آن را از سازندگان آن می‌گیرند و نه آن کسانی که برای امر خیری وارد آن خانه می‌شوند. پس از حمد خداوند؛ ما و شما در انتخاب حق، دستمان باز است [و اختیار داریم] حتّی اگر آن شخص عاشقی شیفته یا ستمگری مهاجم باشد، این کتاب خدا است که به حق با ما و شما سخن می‌گوید [و اعمال شما را بازگو می‌کند] ما آنچه را انجام می‌دادید می‌نوشتیم! (جاثیه/۲۹). رسولان [فرشتگان] ما، آنچه نیرنگ می‌کنید [و نقشه می‌کشید]، می‌نویسند!» (یونس/۲۱) صاحب این نامه‌ام را رها کنید و به دنبال بت‌پرستان و آنان که می‌پندارند با خدا معبود دیگری است بروید؛ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ به حق آیه حم* عسق (شوری/۲۱) پراکنده شوید ای دشمنان خدا! من حجّت خدا را به شما رساندم و لا حول و لا قوهًْ الا باللَّه العلی العظیم. خداوند، شر آن‌ها را از تو دفع می‌کند و او شنونده و داناست. (بقره/۱۳۷)».
