۲۱ سالمه از نظر خودم و دیگران خیلی زیبام (پوستم سفیده و صافه چشمام درشته و سبزه دماغم کوچیکه لبام صورتی و گوشتی گونه دارم صورتم عروسکیه قدم ۱۶۶ با هیکل خیلی خوب) ظاهر و هیکلم کاملا به مادرم رفته مادری ک هیچوقت کنارم نبوده و از ۳ سالگیم ک طلاق گرفته و مهاجرت کرده دیگ سراغی نگرفته ازم هیچ ارتباطی نداشتیم بابام باهام خیلی خوبه مهربونه هر وقت چیزی خواستم فراهم کرده نامادریم خوب و مهربون نیست اما کاری به کارم ندارع کنکور دادم رتبم عالی شده امسال دندانپزشکی یه دانشگاه خیلی خوب قبول میشم
با این شرایط من خوشبختم یا بدبختم با وجور مادری که من هیچ نقطه ای تو زندگیش نیستم
