سلام عزیزم تسلیت میگم غم بزرگیه
منم اردیبهشت امسال نوزاد ۷ روزه مو از دست دادم ، با اینکه سه ماه گذشته هر روز میام نت و تجربه های مشابه رو پیدا میکنم تا به خودم بفهمونم افراد زیادی قبل از من این تجربه رو داشتن
سوگواری کن و خودت رو تخلیه کن ، کاری که من به سختی انجام میدادم و میدم ، پسر ۶ ساله دارم که بشدت احساساتیه و نمیتونم حتی تنهایی یه گوشه برا خودم خلوت کنم ، از غصه شوهرم و پسرم دارم آب میشم ، ولی چاره ای جز زندگی ندارم
به امید زندم که بازم شوهرمو پسرمو خوشحال کنم ...
میدونی که حضرت محمد (ص) هم پسرانشون رو تو کودکی از دست میدادن و خداوند در عوض فرزندانی که ازشون گرفت حضرت زهرا (س) رو بهشون بخشید که خیل کثیر بودن . هروقت دلم خیلی میگیره یاد غصه های رسول الله میفتم یا یاد حضرت زهرا که محسن ۶ ماهه شون رو از دست دادن یا یاد حضرت رباب و امام حسین میفتم که علی اصغرشون رو از دست دادن و از خدا میخوام صبر و اجر اون بزرگواران رو بمن و شوهرم هم بده
ما تنها نیستیم خدا به خاطر دل شکسته مون به ما نزدیکتر شده و با اینکه بر اساس حکمتش امانتی رو که بهمون داده از ما گرفته اما انقد دلش میخواد بهش نزدیک بشیم که چند برابر جبران کنه ... از دل این سختی خدا داره آسونی رو بهمون نشون میده فقط کافیه غرق در بزرگی خدا بشیم
اون بچه ها مال ما هستن حالا درسته دنیا نشد اما قیامت و آخرت دستمونو میگیرن و زندگی ابدی رو با اونا میگذرونیم ...
ینی خدا هم اونجا بهمون برمیگردونه هم تو دنیا برامون جبران میکنه
اما بیشتر باید ذکر بگیم مخصوصا ذکر استغفار و سبحان الله که خدا ارحم الراحمینه