بچه ها من تاحالا دانشگاه نرفتم
به هیچ رشته ای رضایت ندادم.چون کمال گرام و احساس خلأ میکنم توی چیزهای دیگه،میخواستم با قبولی پزشکی یا دندون،مثل بمب صدا کنم و موفق ترین بشم.
زبانم خوب بود میتونستم زبان بخونم مربی زبان بشم یا اموزشگاه بزنم
به معلمی علاقه داشتم ولی نرفتم،چون خواهرم رفته بود معلمی و خیلی پز میداد،منم میخواستم‌یه چیزی از اون بالاتر برم.
می بینید؟ عمرم رفت و بخاطر کمالگرایی به جایی نرسیدم
خیلی از درس دور بودم به نظرتون میتونم دوباره تمرکز کنم؟
مشکلات و اعصاب خوردی های زندگی متاهلی هست،خودم بی انرژی و کم جونم،چه جوری میتونم از این حس نرسیدن رها شم
تجربی بخونم به امید رشته های خوب؟
یا انسانی کنکور بدم برای فرهنگیان؟
اخه شرط سنی کنکور فرهنگیان شده تا ۳۰ سال
