صمیمی ترین و بهترین رفیقم، همیشه احساس میکنم بهم تیکه غیرمستقیم میندازه از اونا که به در میگن که دیوار بشنوه.
قبلا اینجوری نبود جدیدن خیلی رفتارش عوض شده مثلا اجزای چهره منو مسخره میکنه میگه یه نفرو دیدم اینجوری بود یا فلانی همچین بود، برای خودش یه مخاطب ساختگی می‌سازه که زهرشو بهم بریزه.
بعد که ازش دلخور میشم تعجب میکنه میخنده میگه وا تو چته مگه تو اینجوری؟!
قشنگ به خودم میزنه بعد میگه نه با تو نیستم که چنان با لحن مهربون قانعم میکنه انگار من احمقم، میدونین همش غیرمستقیم از خودش تعریف میکنه چون میدونه اگه شفاف بگه همه می‌فهمن عقده ایه.
خودش اضافه وزن داره همچنان راضیه و سعی میکنه چاق تر شه ولی من تناسب اندام دارم میگه ساده ای بخدا دختر باید تپل باشه.
چند ماه بعد تو مهمونی یه خانم به رفیقم گفت اندامت داره زنونه میشه باشگاه نمیری؟؟ رنگ و روش عوض شد بعد دقیقا همون خانوم رو به من گفت اندام شما که بیسته هیچ تغییری نکن عزیزم.
باورم نمیشه بهترین دوستم کسی که از بچگی باهاش بزرگ شرم همیشه حامی و همدمم بود الان انقد باهام رفتارش ناخوشایند شده!
