میدونید از چی بیشتر ناراحتم از اینکه خانواده همسرم اصلا کمکمون نکردن تو خرید خونه درصورتی که پدرشوهرم وضعش خیلی خوووووبه وقتی داشت برامون عروسی میگرفت شوهرم بهش پول داد گفت بهت میدم
اگر کمکمون میکرد من مجبور نمیشدم انقدر طلا بفروشم
نمیشه توقع داشت همون بهتر که خودتون پول دادین من مادرشوهرم پول داره شوهرم چند بار گفت کاش مامانم یه خونه به اسم خودش می‌خرید ما می‌رفتیم توش به عنوان مستاجر تا بتونم خونه بخرم هم پول اون بی ارزش نمیشد هم من انقد مستأجری نمی‌کشیدم خیالم راحت میشد ولی نمی‌ده نمی‌تونیم به زور بگیریم که
ای خواهر ،زندگی اینجوریه که از هیچ کس نباید توقع داشته باشی اونم تو این روزگار ،حتی طرف اگه قارون بود
هعی خواهررر ما طبقه ی دوم خونه مادر شوهرمو خودمون ساختیم کلی بدهی دادیم کلی بدبختی کشیدیم اخرسر هم سند ندادن و شوهرم گف ندین درمیام میرم اجاره اونام ندادن ما رفتیم دوسال اجاره نشین شدیم بعد ده سال
اخه پدرشوهر من خیلییییی داره
مغازه داره
دوتا 3 واحدی ساختمون داره
باغ و خونه شهرستان و زمین
ماشین شاسی و ماشین معمولی
تو کمترین حالت 1 میلیارد تو حسابش پول دارع
اگر یکم دستمونو میگرفت مجبور نمیشدیم انقدر طلا بفروشیم من خیلی ناراحتم اصلا دلم باهاشون صاف نمیشه
در صورتی که به اون یکی بچه هاش تو خرید ماشینشون کمک کرده بود
من درکت میکنم . ولی از شما شرایط بدتر هم هست . چاره چیه انجام نمیدن . زوری که نمیشه . تازه به ما اول ازدواج قول کمک دادن به بچه های دیگه شون هم کمک کردن در خرید همه چی . ولی وقتی ما خواستیم بخریم با هزار بهانه از سر باز کردن چون ما توی خونه شون طبقه بالا نشستیم بهمون عادت کردن . فکر کردن اگر خونه داشته باشیم از اینجا میریم . خلاصه که انقدر امروز فردا کردن تا خونه رفته یه قیمتی که دیگه همه طلاهامم بفروشم نمیشه . دیگه سپردم دست خدا . چاره ای نیست
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
