من توی خانواده ای بزرگ شدم که پدرم بسیار درونگرا و کم حرف بود ، محبت که نمیکرد به مادرم هر موقع هم مشکلی پیش میومد که مامانم ناراحت یا عصبانی بود بابام حتی نگاش نمیکرد انگار اصلا نمیشنوه
الان هم خودم توی رابطه ای هستم که طرفم تقریبا این مدلیه یه مشکلی پیش میاد بجای اینکه حرفامو گوش کنه بگه باهات موافقم یا مخالفم ، کلا پیاممو سین نمیکنه اصلا نمیاد که حرف بزنیم تهش میگه باشه ، اوکی
هم پدرم اینطوری بود هم کسی ک قراره باهاش زندگی کنم... بنظرتون چیکار کنم ؟ بی محلی نقطه ضعفم شده بشدت دیوونم میکنه
حس میکنم طرف اگه باهات بحث کنه دعوا کنه بهتر از اینکه نادیده بگیرت انگار حرفات اصلا مهم‌نیس🥲😭
خب ادامه نده مگه مجبوری
خب جواب سوالت رو خودت هم می دونی.می خوای از ما چی بشنوی؟؟ یه رابطه در حد اشناشدنه.راحت بذارش کنار.چرا می خوای تجربه مادرت رو تکرار کنی؟؟
مال ماهم .
همچین مردهایی رو باید بذاری روی سرت
مردهای فامیل ما ، زن تا یه غر کوچیک میزنه با داد و هوار و فحش و غیره شکمشو سفره میکنن و توی کل کل و غرو لند کم نمیارن
مرد آروم خیلی خوبه
رابطه برای شناخت نیست مگه؟
خب شناختیش، خودت رو هم میشناسی و توقعات خودت رو میدونی
وقتی متوجه شدی با این اخلاقش اذیت میشی دیگه منطقی این که ادامه ندی
ببین من تجربه خودمو میگم ، اول اینکه ما از مامانامون الگو میگیریم وقتی مامان یاد نداده چطور حرف خودش رو با ارزش بیان کنه و پدرت رو تغییر بده مام ب طبع یاد نمیگیریم .دوم اینکه شما با یکی مثل پدر خودتون ازدواج میکنی ,پس تا فرصت داری این زنجیره رو بشکن .یا انتخاب درست بکن یا یاد بگیر چطور حرفتو بزنی
