من الان بیست سالمه
از روزی که به دنیا اومدم
رفیقام باهام فاصله گرفتن
اوناییم که نزدیک بودن چسبیده ببودن بهم طوریکه من نمیتونستم یه جا تنها برم
مگه میشه همه حسودییمو بکنن؟مگه میشه همه باهام مشکل داشته باشند ؟
بخدا قسم
تا حالا بد نخواستم براشون
با همه گرم میگیرم منظورم اینه مغرور نیستم میگم میخندم
همه استادام دبیرا مدیر وووو
هر کجا منو ببینن ذوق میکنن بغل میکنن میبوسن
معلم پیش دبستانیم هروقت ببینه منو از ذوقش گریه میکنه
منظورم اینه ادم پستی نیستم
ولی رفیقام
یهو انفالو میکنن
امروز ۴ تامون رفتیم بیرون هفته بعد سه تاشون میرن بهم نمیگن
ناراحتم راستش
بخدا به کسی بدی نکردم
به کسی دروغی تهمتی نزدم
من پشت کسی حرف نمیزنم کلا
ولی دلیل این اتفاق چیه
همه ازم تعریف میکنن
بجان خودم به مرگ خودم هدفم تعریف از خود نیس
نیایین بگین پز میدی حالم خوب نیس
ازشون خوشگلترم قدم بلنده خانوادم سرتره
ولی من بقدریییی خاکیم بقدری بگو بخند میکنم
نمیزارم کسی حس غریبی داشته باشه
ولی روز ب روز بیشتر ازم فاصله می‌گیرن
زیاد مهم نیست
خودم با خودم حال میکنم ولی میخوام بدونم چیه دلیل این کارا
