من از خواهرم، یک سال و نیم کوچکترم. مادربزرگ پدریم خونه مون زندگی می کرد. هیچ کدوم از عمه ها و عموهام حاضر نبودن نگهش دارن. و بابام آورده بود خونمون. بعد مامانم تعریف میکرد تو که به دنیا اومدی، اصلا تو رو تحویل نمیگرفت و از تو خوشش نمیومد و به من هم میگفت این دخترت(منظورش من) حق دختر بزرگت رو خورده. چون با به دنیا اومدنش، باعث شده دیگران به دختر بزرگت کمتر توجه کنن. همش از خودم می پرسم خدایی تقصیر من این وسط چی بود؟ مگه من انتخاب کردم بعد خواهرم متولد بشم. همه جا نوه ی جدید به دنیا میاد کلی بهش محبت می کنند، اونوقت من انگار ارث بابای مادربزرگم رو خرده بودم.
خورده بودم
منم هیچ کدوم از مادربزرگام دوست نداشتن
یکی از پدربزرگ هام قبل از دنیا اومدنم فوت شده بودن
اون یکی هم دوستم نداره
نه خاله دوست داره نه عمه نا عمو نه دایی
هیچ کس
و من همیشه تنهام
و خیلی برای خودم خوشحالم
چه بد .معلوم نیست اینجور آدما هدفشون چیه
بی خیال مادربزرگ منم همین بود حتی الان که فوت کرده ازش دلگیرم خیلی هم بینمون فرق می ذاشت حتی یه حرفی هم درموردم زده بود که بایادش گریم می گیره برعکس مادربزرگ مادریم که خیلی مهربون بود .آدم ها ازشون فقط یه خوبی وبدی به یادگار میمونه باید عبرت بگیریم خداراشکر می کنم که قلبم مهربونه.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
