باشه 😊 بذار خیلی ساده بگم:
تو دانشگاههای خیلی خفن دنیا مثل هاروارد، استنفورد، آکسفورد و اینا، بیشترِ دانشجوها از خانوادههای پولدار میان. مثلا آمار میگه توی آیوی لیگ (Ivy League) حدود ۱۵٪ بچهها از اون ۱٪ بالاترین درآمد جامعهان (یعنی خانوادههای خیلی خیلی پولدار)، در حالی که فقط ۳ تا ۵٪ از خانوادههای خیلی فقیر قبول میشن.
---
چرا اینطوریه؟
1. پول امکانات میاره: بچههای پولدار میتونن برن مدرسههای خصوصی، کلاس کنکور گرون، معلم خصوصی و کلی امکانات آموزشی دیگه بگیرن. خب معلومه شانسشون برای قبولی بیشتر میشه.
2. ورزشهای لوکس: توی این دانشگاهها ورزشهایی مثل قایقرانی، گلف، اسبسواری و اسکواش خیلی امتیاز دارن. این ورزشها فقط به درد پولدارها میخوره، چون گرونن.
3. امتیاز فامیلی (Legacy): اگه پدر یا مادر یا حتی پدربزرگ و مادربزرگت اون دانشگاه درس خونده باشن، دانشگاه شانس بیشتری بهت میده. خب کی بیشتر توی این دانشگاهها درس خونده؟ نسلهای قبلِ خانوادههای پولدار!
4. فعالیتهای اضافه و لوکس: مثلا میگن دانشجو باید تو کارای هنری، اجتماعی، یا کارای خاصی هم فعال باشه. خانوادههای پولدار میتونن بچهشونو بفرستن کلاس موسیقی، سفر علمی، کار داوطلبی تو کشورهای دیگه و... اینجوری رزومهشون خیلی خفن میشه.
---
در یک جمله:
دانشگاههای تاپ دنیا پر از بچههای پولداره، چون پول باعث میشه آموزش بهتر، رزومه قویتر و امتیازهای مخفی (مثل آشنا داشتن یا همون legacy) گیرشون بیاد. فقرا خیلی کمتر شانس دارن، حتی اگه باهوشتر هم باشن.