دوستام الان بیست سالشونه خیلی هاشون ازدواج کردن و یکیشون پونزده سال بخاطر اینکه اختلاف سنیش با بچش کم باشه زود حامله شد و الانمعلوم نیست زنده بمونه یا نه بچش زندست ولی چه فایده واقعا ارزشو داره از سن کم خودشو درگیر بچه و زندگی مشترک می کنن
چرا زنده نمونه
برو از خودشون بپرس مگه علم غیب داریم ما
چقدر دنیا جای زیبایی میشد اگر سرمون رو مینداختیم رو زندگی و کارو بار خودمون
هفده ازدواج کردم.بیست و هشت سال بچه دار شدم
چقدر قوی هستند. حالا من چهل سالمه .ده ساله دومی رو می‌خوام نشدم. اولی هم با کلی نذر و نیاز
دوستای راهنمایی بودن ولی دوستای دانشگاهم خیلی زندگی سخت گرفتن هر روز کلاس های متنوع گیتار پیانو... و حتی شرکت خودشونو راه انداختن و همش بدو بدو برای رسیدن به پول و..
هر چقدرم بگیم اگاه نمیشن
یه عده توجیه کننده میگن بجای دوست پسر شوهر کردیم تا همچی حلال و خوب پیش بره
باید بشهون گفت:خب مگه اینقدر بهت فشار اومده که نمیتونی بدون شوهر زنده بمونی؟
ماهم ادمیم زنده موندیم
اوناهم خودشونو نگه دارن
خیلی ها به خاطر حرف مردم ازدواج میکنن مخصوصا تو جوامع کوچک که متأسفانه من چندسال تو محیط خیلی کوچیک (روستا) زندگی کردم واقعا سخته آمار زندگیت کلا دسته مردمه بعضی ها به خاطر فرار از خانه پدر و مادر و حس استقلال بعضی ها هم واقعا ازدواج رو دوست دارن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
22 ثانیه پیش
22 ثانیه پیش
23 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
