نگهبانه دیده اوضاع خرابه وساطت کرد بستریم کردن تا صبح از درد مردم فقط وقتی صدام در نمیومد بین درد ها میومدن چک میکردن نمرده باشم اخرها نمیتونستم تحمل کنم دراز بکشم اکو قلب بچه بگیرن اومد تعهد در قبال جون خودم و بچه گرفتن خودم و بچه چیزیمون شد پاشون گیر نباشه راحتم گزاشتم رفتن تا ۷ونیم صبح
خب
هفتو نیم شیفت ها عوض شد ی ماما اومد گف خودت مدفوع کردی گفتم ن ب خدا معاینه کرد بچه مدفوع کرده بدو اتاق زایمان بدون ولیچر دمپایی و اینا فرار تا اتاق زایمان بدون زور و صبر با یک برش زیاد ک بیشتر از نواحی بی حسی بود بچه دنیا اومد مدفوع تو دهنش بردن دهن و ریشو شستن گفتن ب هیچ کس نگو ماهم نمیگیم ک بچه بستری نشه منم قبول کردم ب زور بخیه شدم اومدم بیرون بچه بعد نیم ساعت اومد پیشم ولی من تا ی سال هر دیقه فکر میکردم و مرور تا افسردگی گرفتم کم کم بهتر شدم
خانوما الانم من از موعدم گزشته نمیدونم باردارم یا نه
چراگفتن به کسی نگد بچه مدفوع کرده؟
با وجود ماما همراه و ورزش و آمپول و کپسول و.... راحتتر و بهتر نمیشه؟؟
چون برا سزارین هم میگن درد بعدش زیاده و شکم اویزون میشه و جا بخیش خیلی مشخصه و عوارض بیشتره
تازه من خودم سقط داشتم بیمارستان بودم یه خانومه طبیعی زایمان کرد بعد راحت بچشو بغل می‌گرفت راه میرفت کاراشو میکرد درد نداشت
ولی اون سزارینی همش یجور خابیده بود نمیتونس تکون بخوره بزور راه میرفت
برا همین بعد اون دیگه همش به طبیعی فکر میکنم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
