آدمی پشت این نقاب فاخری که برای خودش ساخته
خیلی وقتا خودش و خواسته هایش فراموش می کنه
شاید اگر کسی تو رو نمی دید دلت نمی‌خواست وزنت رو کم کنی
دلت نمی‌خواست فلان رشته تاپ رو بخونی
دلت نمی‌خواست مهربونه منعطف باشی
حتی خودم من همین الان
اگر کسی این تاپیک رو نمی دید شاید کلمه فاخر رو نمی نوشتم بجاش
می نوشتم قشنگ 😀
یعنی نامرئی بودم؟
من خیلی راحتم کلا همینجوری که الان دارم زندگی می کنم زندگی می کردم
فقط مدرسه دخترم رو مخمه همش باید انتقاد نکنی سوال نکنی پیشنهاد ندی باید خودمو کنترل کنم هی بدم میاد
همونجوری که هستم (با پول بیشتر فقط ) زندگی میکردم
شاید زندگی راحت تر میشد
شایدم کسل کننده
من میرفتم لب ساحل رو شن ها دراز میکشیدم تا چند مدت اینجوری بودم بعدش تصمیم میگرفتم چیکارکنم
فرض محالیه آخه
نمی تونم تصور کنم
دنیای فعلی توی خلوت هم خدا هست و نمیشه هر طور دلت خواست باشی
تو یه روستا کلی گاو وگوسفند نگه میداشتم نون میپختم باغچه و باغ داشتم به آدمهای بیسواد خوندن نوشتن یاد میدادم با اسب تو کوه و دریا میچرخیدم اگه هوس سرعت داشتم موهامو باز میکردم و موتور سواری میکردم نگران این نبودم که وای آبرومون میره انقدر تجملات و وسواس و استرس داغونم کرده
به نظرم اونجوری زندگی خیلی بی معنی میشد ، اخه دیگه خواهر شوهر و جاری ای وجود نداره که خوشی های زندگی تو بکنی تو تخم چشمه حسودشون🤣
هر کاری رو میتونستم انجام بدم چون نگران قضاوت یا خراب شدن این نقاب پوشالی نبودم
میرفتم کارای مختلفی رو شروع میکردم امتحان میکردم گند میزدم (مثل وقتایی که توی بازی به خرابکاریهات طوری میخندی روده بر میشی و احساس شرم نمیکنی) تا پیدا کنم چیزی که گذر زمان رو توش حس نمیکنم
موهامو مردانه کوتاه میکردم
آرایش نمی‌کردم
وزن کم نمی کردم
بیشتر ر‌و‌کتاب و فیلم و موسیقی و ساز تمرکز میکردم
