بستگی داره دنبال چی باشی .
بعضی ها تو همه ی زمینه ها موفقن و بعضی ها هم تو هیچ زمینه ای موفق نیستن .
بعضی ها هم مثل من تو یه سری زمینه ها موفق بودن و تو یه سری زمینه های دیگه شکست خورده ن
ولی من اصلا موفقیتام برام اهمیت نداره چون تو اون چیزی که میخوام موفق نیستم ، تو چیزایی که توش موفقم برام بی ارزشن .
مثلا همیشه شاگرد اول کلاس و دانشگاه بودم با بالاترین نمرات ، همسر خوب و مهربونی دارم ، پدر مادر مهربونی دارم ، ولی من هیچ کودومه اینا برام مهم نیست چون دنباله پولم
تو پول یه شکست خورده م چون نه پدر مادر پولداری دارم نه شوهر پولداری دارم ، نه از تحصیلاتم و خرخونیم تونستم یه جای خوب با درامد مناسب استخدام بشم ، و نه از کار ازاد تونستم به سود مناسبی برسم
در نتیجه خودمو یه شکست خورده میدونم .
شاید یکی دیگه پولدار باشه و تو پول به موفقیت رسیده باشه ولی فرزندش یا پدر مادرشو از دست داده باشه و احساس شکست کنه .
قصه حسین کرد باید بگم عزیزم
اوضاع زندگی من خراب تر از اونی بود که در تصورت بگنجه
پدر و مادرم سواد و آگاهی نداشتن، مدام با هم درگیر بودن، مادرم از صبح که چشماش رو باز می کرد یکریز غر می زد تا شب که دوباره بخوابه. پدرم خیانت می کرد.
برادرام قلدر و وحشی بودن، همیشه تو خونه مون جنگ و دعوا بود. من حق نداشتم حتی توی خونه لباس عادی بپوشم. همیشه دامن و روسری سرم بود. انگار ملک طلق برادرام بودم.
علاوه بر همه اینا فقیر هم بودیم!
من دیدم درسم خوبه همون درس رو واسه خودم تبدیل کردم به طناب نجات. روز و شب درس خوندم. تا اینکه سال ۸۷ تونستم برق قبول بشم توی دانشگاه تهران. اومدم تهران و شاید باورت نشه پولی که بهم می دادن تا وسط ماه کفاف زندگیم رو می داد بقیه ماه رو کار دانشجویی می کردم و پولش رو خرج زندگیم می کردم
بعد همون دانشگاه تهران ارشد خوندم. و بعد هم استخدام وزارت نیرو شدم. تونستم خونه اجاره کنم و بعد هم دکترا قبول شدم.
بعد هم ازدواج کردم و خدا رو شکر هر چقدر خونه پدرم متشنج و ناآروم بود الان توی زندگی با شوهرم آرامش و احترام هست.
کسی،موفق هست که به اهدافی که می خواسته در زندگی رسیده..ما نمی تونیم ویژگیهاشو مشخص کنیم
کسی که یه تغییری ایجاد کنه . کسی که بودنش با نبودنش فرق کنه . بتونه کاری کنه یه چیزی رو تو قلب خودش و بقیه تغییر بده
