من فکر می کنم موفقم چون از دل یه خانواده فقیر و پرتنش با هزار جور تروما میام. سال ها درگیر اضطراب و استرس بودم اما هر کاری تونستم برای خودم‌کردم. ورزش، تراپی، مطالعه و الان می تونم بگم روان خیلی خیلی سالم تری دارم
از دل یه روستایی که دختراش دیپلم می گرفتن و بعدم یکراست شوهر می کردن من تونستم بیام تهران دکترا بگیرم یه شغل خوب داشته باشم
با وجود اینکه محبت ندیده بودم و ممکن بود به خاطر کمبود محبت و مشکلات دوران کودکیم و زندگی توی یه خانواده سنتی و مردسالار یه ازدواج اشتباه داشته باشم اما تونستم عاقلانه تصمیم بگیرم و یه ازدواج درست داشته باشم.
اینقد تلاش کردم آدم موفقی باشم
ولی مشکلات شخصی مخصوصا از نظر روحی خیلی آدمو از پا درمیاره... من از بیرون شاید برای خیلیا آدم موفقی هستم
ولی فقط خودم میدونم که چقد سختی کشیدم و چه مشکلاتی دارم و چقد ضربه روحی داشتم.....
من معتقدم یه زن موفق حال دلش خوبه میتونه بخنده میتونه همسر و بچه هاش شاد نگه داره میتونه برای خودش وقت بزاره کلاسی بره کتابی بخونه
توی اینجا اصلا نمیگنجه. ولی این طور تصور کنید که ی کاری داشتم، به دلایل خیلی زیادی توش خوشحال نبودم، آزادی عمل نداشتم. به صورت موازی، چندین کار جدید و شروع کردم. توی اونام به دلایلی شکست خوردم. جای دیگه ای ازون کارای موازی شکست خورده باخبر شدن، و من و به خاطر همون شکست ها قبول کردن.
سعی کردم ساده بیان کنم نتیجه ی آخرین شکست هام و.
