امسال رشته پرستاری/مامایی/اتاق عمل/هوشبری شهرستان قبول میشم ولی پزشکی نه
ولی دلم پزشکی میخواد نه بخاطر پولش و کلاسش و...چون واقعا به اینا احتیاج ندارم.
من محیط کارش،شیفت های طولانی؛استرس های زیادش و درس هاش رو دوست دارم.
دوست دارم تخصص های سخت مثل طب اورژانس یا جراحی عمومی فلوشیپ سرطان و ... بخونم.
حس میکنم خدا من رو برای این آفریده تا از این طریق حال مردم رو خوب کنم و این آرزوی نزدیک ترین آدم زندگیم بود که از دستش دادم و خودم هم بهش علاقه زیادی دارم.
دوست دارم تو دانشگاه به دانشجو های پزشکی درس بدم یه درس مثل فیزیولوژی یا مثلا بالینی مثل معاینه و...
شاید بگین این رشته ها شبیه به پزشکی است ولی واقعا خودش نیست من به اینا علاقه ندارم؛ مامانم میگه امسال برو دانشگاه ولیدمن میخوام بمونم پشت کنکور (پشت کنکوری هم نبودم سال اولم بود)
از طرفی هم حدود ۱۵ میلیون هزینه جزوه و کلاس برای سال جدید کردم؛ مامانم میگه مهم نیست ولی خب من دلم نمیاد بابت اون هزینه ها
ولی میترسم از شروع و اینکه ته دلم میترسم نشه
