✅ یه شعر میگی یا من بگم

چقدر قشنگ

تو" نیستی

و

من "خوب" میدانم

این دل " گرفته " هر چقدر هم ببارد

نه "خزان" تنهایی ام "بهار" میشود

نه "کویر" سینه ام ، "لاله زار"

ﮔـــﻠﻪ ﺩﺍﺭﻡ ...

ﺍﺯﮐﻪ, ﻧﻤـــــﯿﺪﺍﻧﻢ ....

ﺍﺯﭼﻪ,ﻧﻤـــــــــﯿﺪﺍﻧﻢ ..... ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﺩﺭﺩﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ

ﺳﻨﮕـــﯿﻨﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ،ﮐــــﻪ ﻧﻤــﯿﺪﺍﻧﻢ ﺩﻟــﯿﻠــﺶ

ﮐﯿﺴﺖ, ﭼﯿﺴﺖ ...

ﺑﯽ ﺣــــــﺲ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ... ﺧـــــــﺴﺘﻪ ﺍﻡ ... ﺍﺯ ﺗﻤـــــﺎﻡ

ﺟﻬـــﺎﻥ .... ﺩﻟـــــــــﻢ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ،

ﻭ ﺍﻧﺪﮐﯽ آﺭﺍﻣـــــﺶ.... !!!!

گفتند اَشكــــــ بريز ، خالي ميشوي....

خالي كه نشدم هيچ....

پُر شدم از بي كســــي

كه چرا كسي اَشكـــــ هايم را پاك نميكند

و بگويد اَشكــــــ نريز

تو من را داري......

شمسِ من باش و به اشعارم از این لحظه بتاب

کـــه بگیــــرم لقب ِ مولــــوی ِ ثانـــی را

چه غریب است و عجیب است که با هم داری،

چهـــره‌ی مشهدی و لهجــــه‌ی تهرانــــی را!

تو بخوان شعر! بخوان شعر! دوچندان بکند،

خواندنت لذّتِ شب‌های غــزل‌خوانــــی را

دوغزل نذر دو تا دیده ی زیبا کردم
عاشق شعر شدم شور تماشا کردم
بیت دوم که زدم دست به اندام قلم
جلوهء دیگری از چشم تو پیدا کردم
هر چه مضمون نکو بود در آن چشم سیاه
همه را مثل خودت بین غزل جا کردم
طرح چشم تو چنان در غزلم جا خوش کرد
که در این شهر دو صد ولوله بر پا کردم
شعر من شور گرفت و غزلم اوج گرفت
همه گفتند که من میل به رویا کردم

زار و بیمار نشستم سر دیوار غمت
دو سه تا بیت دگر از تو تمنا کردم
تا که آگاه شد این شهر غزل مال تو بود
شورشی کرد به پا آنچه هویدا کردم
همه ی شهر رقیبم شد از این طبع خراب
قافیه باختم و وصف تو حاشا کردم

بلدم شعر ببافم ، بلدی ناز کنی؟!

بلدی گیس ببافی؟... بلدی باز کنی؟!

تو که استاد سخن نام گرفتی امروز

بلدی عشق خودت را به من ابراز کنی؟

دل من مُرده ، نفسهاش همه عاریت است

بلدی همچو مسیحا شده ، اعجاز کنی؟

تا بگویم که :"دلم از همه عالم شده سیر" 

حرف من قطع نمایی و تو آغاز کنی؟!

وبگویی که :" دلم قاصد ِ مِهر است... ، فقط"

بلدم عشق ببافم ، بلدی ناز کنی ؟؟!!..

ناز کن نقاشیم بد نیست،نازت میکشم
مثل یک آهو که نه مانند بازت میکشم

تار موهای تو کوک و ضرب قلبم کوک تر
با اجازه لحظه ای دستی به سازت میکشم

سر لبهای تو عالم را به زانو میکشد
باجسارت یک سرک هم من به رازت میکشم

قبله گاه کافران چشمان رنگین تو است
این جماعت را به صف وقت نمازت میکشم

نازداری نازنین نازت بنازم ناز کن
ناز کن من یک هنرمندم که نازت میکشم

می‌گویم اما درد دل سربسته‌تر بهتر
بغض گلوی مردها نشکسته‌تر بهتر
وقتی که چای چشم ِ پر رنگِ تو دم باشد
مردی که پیشت می‌نشیند خسته‌تر بهتر
در مکتب چشمت گرفتم کاردانی را
ابروی تو هر قدر ناپیوسته‌تر بهتر
سخت است فتح کشوری که متحد باشد
موهای تو آشفته و صد دسته‌تر بهتر
از دور می‌آیی و شعرم بند می‌آید
موی تو وا باشد، دهانم بسته تر … بهتر