به من بیستو یک ساله تجربه هاتونو بگین

اول امیدم به خدا بود

هرگز چشمم به مال و موقعیت کسی نبود و نیست

 از من نپرس چکار کردم که موفق شدم چون هر کسی شرایطی داره همین خط کش گذوشتنت بزرگترین اشتباهه

‌ مثلا درس بخون زبان برو هنر یاد بگیر و .....

 البته با توجه به شرایطت

همون کنکور و شغل و..

هیچ عنی نشدم که بهت دارم میگم تو چاهی که من رفتم نری عزیزم 

من درگیر دردهای روحی بودم افسردگی شدید داشتم عشق و عاشقی نبود داستانم 

زمانی حالم خوب شد که فهمیدم سی سالمه و هنوز در حال تلاش واسه یادگیری مهارت‌هاییم که تو همون دوران که افسرده شدم زمانش بود خدا میدونه چقدر ناامید میشم دلم میخوام به زندگیم خاتمه بدم 

چون خواستگارامو تو این سن با موقعیت‌های خوب رد میکنم چرا چون بعد مالیم حداقل تا دو سال بعد هیچ خبری نیست! و ناگزیر به تحمل تنهایی هستم که مقصرش نبودم و به خاطر اینکه بد موقع افسرده شده بودم خیلی به خاتمه دادن به زندگیم فکر کردم که چرا همه چی برای من اینجوری رقم خورد این مرض چرا باید بهترین دهه‌ی زندگیمو نابود میکرد! پشتوانه‌ی مالی مثل بابای پولدارم ندارم

من خودم روی ارتقای زبانم کار میکنم از روی ناچاری مهارت‌های مرتبط با رشته‌ی تحصیلیم که احتمال موفقیت کاری توش صفره چون کلی باید تجربه کسب میکردم 

از اون طرف لاین‌های آرایشی مثل رنگ مو رو تو برنامه‌م دارم 

ماه بعد ۲۴

اره همه جا میتونی ازمون بدی

بانک

دستگاه اجرایی

بهداشت

اموزش پرورش

ممنونم از دعای خوبت عزیزم 

رشته‌ت چی بوده و چند سال نشستی؟

حقوق واسه من زیاد مهم‌ نیس عزیزم

دلیل شخصی دیگه دارم واسه آموزش پرورش

دارم پیر میشم 

اقوام ما دخترش ۵مین سال پزشکی شهید بهشتی آورد معدلش ۱۶ بود به خدا 

صبر داشته باش گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی 

صبر سخته ولی ثمره‌ش شیرینه خصوصا زمانیکه بدونی هدفت چیه و برای اون تلاش کنی و صبر داشته باشی