من کسی رو دوست داشتم که تو حرف زدنش زبونش میگرفت و تو جملات همیشه این اتفاق میفتاد ولی من هیچ وقت مسخره اش نکردم اتفاقا اعتماد به نفس بهش میدادم با حوصله بهش گوش میدادم
اون همش میگفت از چی من خوشت اومده قیافه چندان خوبی ندارم و زبونم که...
قیافه اش بد نبود ولی یکم بینی اش قوز داشت
ولی اینا برام اصلا مهم نبود چون فکر میکردم ارزششو داره و.... 🥲💔
ولی رفته رفته خودشو گرفت در صورتی که من بهش پر و بال دادم
و حالا ازم عیب و ایراد میگیره و.... 😔
آخه تو خودت چی داری که این شکل از من ایراد میگیری
لعنت... لعنت به عشق که آدمو کور میکنه
