با فردی دارم آشنا میشم که اخلاقاش عالیه تقریبا ..
توجه میکنه ، درک خوبی داره ، حس کافی بودن و اعتماد به نفس میده و کاری میکنه حالت خوب باشه .. درکل خیلی حس خوبی میده
ظاهرش اوکیه وبه دلمم نشسته و علاقه هم تا حدی هست
اما یه مشکل هست
ایشون تا الان که حدود۲۸ سالشه نه خونه داره و نه سرمایه خوبی فقط یه ماشین داره
شغلشم کارمندی و طبیعتا درآمد بالایی نداره
من آدم پول پرستی نیستم اما همیشه یکی از معیارام این بوده که آدم با جربزه ای باشه و حداقل یه خونه رو داشته باشه یا اونقدر با عرضه باشه که بدونم خیلی زود میتونه تهیه کنه
اما ایشون تا این سن فعلا که نتونسته و بیشتر به فکر سفر و لذت و ایناس تا دوراندیشی ..مثلا تو مجردی حتی به فکر شغل دوم نبوده که بعدا به مشکل مالی برنخوره..
همین باعث شده دو دل بشم ..
نظر شما چیه ؟!
اشتباه می کنم یا حسم درسته و از علاقم بگذرم؟!