مثلا ما تو فامیل داریم که طرف فقط نزدیک پونصد میلیون طلا بهش اویزونه، خونه داره، دوسه تا ماشین دارن، سالمن، بچه های خوب داره... البته ماشاالله خدا زیاد کنه براش... اما تا به ما میرسه میگه من که شانس ندارم، بعضیا فلانن منم فلانم.... همش تظاهر به بدبختی میکنه.... ادم واقعا کلافه میشه😑
اما خودم همیشه سعی کردم طوری باشم که بهتر از واقعیتم به چشم بیام مثلا با اینکه خونه نداریم اما لباسای شیک و گرون قیمت می پوشم...
نمیدونم کدوم درسته...
تعادل
همونی که هستم
همونی که هستم
اگر کسی مارو بیشتر ببینه دردسره
خواهر من همینه دو تا ماشین خوب پول طلا خونه
همشم داره ناله میکنه
منم ارتباطم باش کم کردم چون انگار انرژیامو میگرف
چیزی ک هستم ن کمتر ن بیشتر
والا همونی ک هستم
همینطوری بودنمو عشقه 😛😛
همینی ک هستم
پیش بعضیا کمتر نشون میدم نه اینکه ناله کنم ولی دارایی های واقعیمونو نمیگم چون چشماشون شوره
کار فامیلتون کلا انرژی منفی هست
شمام در صورتیکه زیاده روی نکنی خوبی
بهتره آدم خود واقعیش رو نشون بده
از آدم هایی که همیشه و در همه حال نالان هستن اصلا خوشم نمیاد
حس منفی زیادی از این آدم ها می گیرم
والا ما همینجوری هم چشم میخوریم چه برسه خودمون بالاتر نشون بدیم
من تظاهر به بدبختی نمیکنم شکرگذار نعمتهای خدا هستم ولی تو چشم بقیه هم نمیکنم ولی همینجوری هی بلا میاد سرمون
