واقعن دلم میخواد طلاق بگیرم و از دست شوهرم خلاص شم

نه

الان دیگه نه

قبلن شاغل بودم ولی شرکت ورشکست شد و تعدیل شدیم

خب اولش خوشگلیتو میبینن که مهرت به دلشون میفته و باهات ادامه میدن رابطشونو

قیافه و ظاهرتو نپسندن ادامه نمیدن باهات

مثلن همینایی که دوستم معرفی می کرد همگی متاهلن الان

جونشونم واسه زنشون درمیره

وفادارم هستن

ولی خود زنه هم خوشگل و دافه

مرد بی پولم خیانت می کنه خب

اونا حداقل یه زندگی خوب دارن و خوشبخت تر از زنای دیگه هستن

آخه لذتی نمیبرم

مثلن شوهرم عید برام گردنبندی که دوست داشتم رو خرید

ولی خب لذتی نمیبرم

چون میگم کجا بندازم؟واسه کی بندازم؟تهش چیه این زندگی؟

بعد به شوهرم میگم بریم فلان رستوران تو الهیه

منو برد

اونجا بیشتر دلم گرفت چون کلی دختر پسرای خوش تیپ و سرحالو دیدم که چقد با هم خوشن

۲۷

از همه چی عزیزم

خونوادش خیلی پر جمعیتن و من حمایت خاصی از طرفشون نمیبینم

میریم خونشون سردرد میگیرم از شلوغی

مثلن بچه برادرش میپره رو همسرم موهاشو میکنه

میپره رو من

بچه اون یکی برادرش میاد جیغ میزنه که عمو برام چی خریدی

واقعن حالم خراب میشه

خودشم نه شیطنت داره نه زبون میریزه

منم مرد این مدلی دوست دارم

نه ظاهرش جذابه برام

وضع مالیشم متوسطه

پیش باباش کار میکنه که یه شرکت کوچیک کامپیوتری دارن و البته چند تا شریکن.یعنی اونجور پولدار هم نیستن.البته اگه یه بچه بود خب بهتر میشد،ولی انقد زیادن که...

حتی دل و دماغشو ندارم به خودم برسم

شیطنتم ندارم

راستش لذتی نمیبرم بیاد سراغم

چون ما تناسب هیکلی هم نداریم

من از اون درشت تر به نظر میام

یه جورایی دوست

زمانی که دانشجو ارشد بودم منو دید و خوشش اومد

آخرای سربازیش بود

چند ماه دیت کردیم

دیدم اخلاقش عالیه و خیلی هوامو داره،اوکی دادم که بیاد خواستگاری بعد پایان خدمتش

فکر کن این مدلی بود که امریه یه شرکت بود،خسته و کوفته میومد دانشگاه دنبال من که من یه موقع نخوام با اتوبوس برگردم و با خوراکی هم میومد نه دست خالی

الان هم منکر اخلاق خوشش نمیشم.خیلی زن دوسته.حتی صداشم بالا نمیبره.

واسه همین میگم باید داف میشدم دیگه

مثلن پسرخاله همون دوستم که اول اومد به من معرفیش کرد بازاری بود،بعدا مادرش بهش دختر همکلاسی دوران دانشگاهشو معرفی کرد که از خونواده معمولی بودن ولی دختره به شدت خوشگل و داف بود،اونو رو هوا زد و الانم خوشبختن.