خونه بابام .جمع خانوادگی .پدر و مادرم. برا بچگی
دلتنگی زیاد دارم
بچگیم
همیشه دل یه دهه شصتی برا بچگیش تنگه
من دوس دارم مثل سریال پنجمین خورشید که به زمان اینده سفر میکرد یه جوری بشه برم به گذشته به روزای خوب مدرسه دورهمی خونه فامیل
الان زمونه یه جوری شده اگه بیشتر از سالی یه بار خونه اقوام بری یه چیزی ازش در میاد یا دنبال بهونن بیان سریع وعدشونو جبران کنن الان دلم برای دخترم میسوزه میگم خدا به دادتون برسه زمان شما دیگه چی میخواد بشه
تک تکش حق بود
شاید باورت نشه همین سالی یکی دو دفعه مهمونی دعوت میشم هم عزا میگیرم برم ،میرم هم سرم تو گوشیه هی ساعت چک میکنم کی برمیگردیم
وای منم همش حس میکنم اون زمانا کمتر دغدغه مالی بود
الان همش دنبال پول میدوییم اما نمیرسیم
من خیلی وقتا با عکس مادر بزرگم حرف میزنم یا اون روزا میفتم میگم کاش یه بار دیگه اون روزا بیا آخ که دیگه اون روزا بر نمیگردن انگار تموم دلخوشیامونو جا گذاشتیم تو همون روزای گذشته
درسته
حرفت درسته
ولی وقتی بچه بودم، امیدم به همین روزهایی بود که الان دارم
از سن خیلی کم...
خیلیا میگن بچه بودیم بیخیال بودیم یا راحتتر بودیم
ولی خب تعداد معدودی مثل من هستن که واقعا اینطوری نبودیم💔 از کسی هم شکایت ندارم. ولی خب تلخه وقتی همیشه نگاهت رو به جلو باشه. و با یاداوری گذشته حتی خاطرات شیرین، یهو تلخی عمیقش رو حس کنی...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
